Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Με έκλειψη Ηλίου έρχεται το 2011

Με ένα όμορφο αστρονομικό φαινόμενο, μία μερική έκλειψη ηλίου, θα ξεκινήσει το 2011, το οποίο θα είναι ορατό από όλη την ελληνική επικράτεια, αλλά δεν θα γίνει ιδιαίτερα αντιληπτό, καθώς ο ηλιακός δίσκος δεν θα καλυφθεί πλήρως από τη σελήνη.
Όπως αναφέρουν αστρονόμοι, αυτή τη φορά το φαινόμενο της μερικής έκλειψης θα πραγματοποιηθεί κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα προσφέρει πιο ξεχωριστό θέαμα. Οι μερικές εκλείψεις σημειώνονται 2-3 φορές ετησίως και γίνονται ορατές από διάφορα σημεία του πλανήτη.

Πάντως, οι φίλοι της αστρονομίας και άλλοι ενδιαφερόμενοι θα μπορέσουν να παρακολουθήσουν την μερική έκλειψη, φορώντας τα γυαλιά με ειδικά φίλτρα, που αποκλείουν τις υπεριώδεις ακτινοβολίες.

Το φαινόμενο θα πραγματοποιηθεί στις 4 Ιανουαρίου, ξεκινώντας από τις 9.00 το πρωί μέχρι και τις 12.07 το μεσημέρι, με το μέγιστο της κάλυψης περίπου στις 10.30. Το ποσοστό κάλυψης του ηλιακού δίσκου θα φτάσει το 65-67%, ανάλογα από το σημείο παρακολούθησης του φαινομένου.

Η επόμενη ολική έκλειψη, που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους αστρονόμους, θα πραγματοποιηθεί στις 14 Νοεμβρίου του 2012, και θα είναι καλύτερα ορατή από το Cairns της Αυστραλίας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=375092&dt=28/12/2010#ixzz19SJAr9BH

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας




 Enigman

peirama filadelfeias
Κατά πόσο μπορεί να είναι δυνατόν να εξαφανιστεί ένα ολόκληρο αντιτορπιλικό, μέσα σε λίγα λεπτά να εμφανιστεί σε ένα άλλο μακρινό σημείο και μετά να επιστέψει στην αρχική του θέση χωρίς να περάσει εμφανώς από κανένα ενδιάμεσο σημείο;
Την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τον Οκτώβριο του 1943, το πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α. εκτέλεσε μυστικά ένα πείραμα “αφάνειας”. ...

Με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων κατάφεραν να εξαφανίσουν ένα ολόκληρο αντιτορπιλικό με το πλήρωμα του από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας, να το εμφανίσουν στη ναυτική βάση του Νόρφολκ και μετά να το επαναφέρουν στη Φιλαδέλφεια. Και όλα αυτά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας. Όμως οι παρενέργειες που είχε το πείραμα στο πλήρωμα του πλοίου είναι εφιαλτικές. Πολλοί από το πλήρωμα γίνονταν αόρατοι και δεν μπορούσαν να αισθανθούν το περιβάλλον τους. Αρκετοί από αυτούς εξαφανίστηκαν και χάθηκαν για πάντα, χωρίς κανένας να τους βρει. Το πολεμικό ναυτικό μετά από αυτό απέκρυψε το γεγονός και το θεώρησε ως μη γενόμενο. Αντίθετα, παρέμειναν οι μαρτυρίες. Αρκετοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι είδαν το αντιτορπιλικό μέσα στη βάση του Νόρφολκ, χωρίς όμως κανένας τους να το έχει δει να εισέρχεται ή να εξέρχεται από τη ναυτική βάση. Πρακτικά το πείραμα στέφθηκε από επιτυχία, αν και μετά από τα αποτελέσματα του στο πλήρωμα επισκιάστηκε και καλύφθηκε.
Η υπόθεση ερευνήθηκε πρώτα από τον Dr Jessup. Ο Jessup έκανε έρευνα πάνω στην ύπαρξη και τη λειτουργία των UFO όταν έλαβε ένα γράμμα από κάποιον άγνωστο του που υπόγραφε ως Κάρλος Μιγκουέλ Αλλέντε. Μεταξύ άλλων ο Αλλέντε αναφέρθηκε και σε ένα πείραμα το οποίο συνέβη στη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας, το οποίο ο ίδιος ισχυρίζεται ότι το παρακολούθησε βρισκόμενος σε άλλο πλοίο της βάσης. Αρχικά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, μέχρι που έλαβε δύο ακόμη γράμματα από τον Αλλέντε καθώς και από τον εκδότη του ένα βιβλίο του πάνω στα UFO γεμάτο διορθώσεις, σημειώσεις και παρατηρήσεις οι οποίες ήταν γραμμένες από τον Αλλέντε. Αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον του συγγραφέα για να ξεκινήσει μια έρευνα πάνω στο θέμα.
Αρκετά χρόνια αργότερα ο Δρ. Τζήσαπ βρέθηκε νεκρός μέσα στο αυτοκίνητό του. Ο θάνατος του θεωρήθηκε αυτοκτονία. Ειπώθηκε ότι αυτοκτόνησε με τις αναθυμιάσεις της μηχανής του αυτοκινήτου, συνδέοντας το εσωτερικό του αυτοκινήτου με την εξάτμιση. Μέσα στο αυτοκίνητο βρέθηκε και ένα σημείωμα που λέγεται ότι έγραψε ο Τζήσαπ πριν αυτοκτονήσει. Νεκροψία στο πτώμα του για διαπίστωση των αληθινών αιτίω του θανάτου του δεν έγινε ποτέ ενώ στο αίμα ου βρέθηκε αρκετή ποσότητα οινοπνεύματος η οποία ήραν αρκετή για να τον οδηγήσει από μόνη της στον θάνατο. Αξίζει να σημειωθεί ότι έπαιρνε ψυχικά φάρμακα για μεγάλο χρονικό διάστημα κάτι το οποίο σε συνδυασμό με το οινόπνευμα μπορούσε επίσης να του επιφέρει τον θάνατο. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν λοιπόν το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή ο Τζήσαπ βρισκόταν σε κατάσταση μέθης είναι λίγο δύσκολο να υποθέσουμε ότι αυτοκτόνησε με τον τρόπο που περιγράφεται. Υπάρχει λοιπόν το ενδεχόμενο της πλαστογράφησης του σημειώματος και της δολοφονίας του. Μπορεί λοιπόν ο Δρ. Τζήσαπ να έχει δολοφονηθεί λόγω των ερευνών που έκανε πάνω στο θέμα και οι οποίες ήταν σε προχωρημένο στάδιο; Πολύ πιθανό κατά την άποψη μου.
Ο Κάρλος Αλλέντε ήταν ένας παράξενος άνθρωπος για τον οποίο δεν υπάρχουν αρκετά προσωπικά στοιχεία που να τον αφορούν, όπως καταγωγή και τόπος διαμονής. Το πραγματικό του όνομα μπορεί να είναι άλλωστε και το πιο απλό Κάρλ ’λλεν. Οι επιστολές του είναι δυσανάγνωστες, αποτέλεσμα του ιδιαίτερου χαρακτήρα με τον οποίο έχουν γραφτεί. Αυτές οι επιστολές έχουν γραφτεί με χρήση μελανιών διαφορετικών χρωμάτων καθως και χρήση κεφαλαίων χαρακτήρων όχι σε συγκεκριμένα σημεία αλλά ασυνάρτητα και πολλές φορές παρεμβάλλονταν στο μέσον των λέξεων. Χρήση τουλάχιστον 3 διαφορετικών χρωμάτων μελάνης έχουν γίνει και στις διορθώσεις του βιβλίου του Δρ. Τζήσαπ. Πολλοί πιστέυουν λογικά ότι οι διορθώσεις έχουν γίνει από 3 διαφορετικά άτομα αλλά μελετώντας και τα γράμματα του Αλλέντε μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι ο συντάκτης όλων των διορθώσεων ίσως να ήταν ο Αλλέντε.
Ο Κάρλος Αλλέντε, όπως ισχυρίζεται, βρισκόταν τη στιγμή του πειράματος πάνω σε άλλο πλοίο, το ’ντριου Φάρασεθ το οποίο βρισκόταν στη βάση την στιγμή του πειράματος. Στην περιγραφή του ο Αλλέντε αναφέρει ότι είδε να δημιουργείται ένα πράσινο σύννεφο γύρω από το πλοίο Έλντριτζ (DE 173). Στη συνέχεια το πλοίο άρχισε να εξαφανίζεται και το μόνο πού έμενε ορατό ήταν μόνο το περίγραμμα του πλοίου μέσα από το σύννεφο, και αυτό εφ’ όσον βρισκόσουν κοντά στο πεδίο, ενώ μπορούσε να διακρίνει λεπτομέρειες που βρίσκονταν πίσω από το πλοίο. Ο Αλλέντε περιγράφει ότι όσοι ήταν πάνω στο πλοίο ένιωθαν σαν να μεταφέρθηκαν σε έναν άλλο κόσμο. Δεν έβλεπάν τίποτα από το πλοίο γύρω τους και ένιωθαν να αιωρούνται. Οι παρενέργειες του πειράματος πάνω στο πλήρωμα ήταν διαφορετικές και η διάρκεια επίδρασης διέφερε σε πολλές περιπτώσεις. Όλοι όσοι ήταν πάνω στο πλοίο τρελάθηκαν. Πολλοί γίνοντάν αόρατοι, ακόμα και όταν δεν ήταν κάτω από την επίδραση του πεδίου. Ο μόνος τρόπος επαναφοράς τους ήταν να έρθουν σε επαφή με άλλα μέλη του πληρώματος. Μερικοί επανεμφανίστηκαν σύντομα αλλά άλλοι έμειναν σε αυτή την κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να τους βρουν και να τους επαναφέρουν, ενω μερικοί χάθηκαν για πάντα, χωρίς να τους βρει ποτέ κανείς. Κάποιος μπροστά στα έκπληκτα μάτια των γνωστών και συγγενών του πέρασε μέσα από τον τοίχο του σπιτιού του. Σε τοπική εφημερίδα της Φιλαδέλφειας λέγεται ότι υπήρξε αναφορά σε ένα περιστατικό σε μπαρ της περιοχής αρκετό καιρό μετά το πείραμα. Η σερβιτόρα αναφέρει ότι είδε μπροστά στα μάτια της να εξαφανίζονται δύο ναύτες όταν έπαιρναν το ποτό τους.
Έγινε προσπάθεια να ερευνηθεί το ιστορικο τω δύο πλοίων, του Έλντριτζ και του ’ντριου Φάρασεθ. Ακριβές αποτέλεσμα για το που βρίσκονταν τα δύο πλοία τη χρονική περίοδο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το πείραμα. Ο λόγος είναι ότι υπήρχαν ελλείψεις στα ημερολόγια των δύο πλοίων. Συγκεκριμένα λείπουν οι σελίδες στο ημερολόγιο του Έλντριτζ για την χρονική περίοδο που μας ενδιαφέρει (27 Αυγούστου – 1 Δεκεμβρίου 1943) ενώ το ημερολόγιο του ’ντριου Φάρασεθ έχει καταστραφεί. Τα επίσημα στοιχεία του Πολεμικού ναυτικού αναφέρουν ότι το πλοίο DE 127 είχε μήκος 306 πόδια και εκτόπισμα 1240 τόνους και 1520 τόνους με πλήρες φορτίο. Το πλοίο μεταπωλήθηκε στο Ελληνικό ναυτικό, μετονομάστηκε σε “Λέων” και υπάρχει μέχρι σήμερα. Μελετώντας τα ελληνικά στοιχεία βρίσκουμε ότι το εκτόπισμα του πλοίου είναι 1240 τόνοι και 1900 τόνοι με πλήρες φορτίο. Δημιουργείται εδώ το παράδοξο για το πώς αυξήθηκε το συνολικό εκτόπισμα του πλοίου κατά 380 τόνους κατά τη μεταπώλησή του. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην περίπτωση που αφαιρείται εξοπλισμός μέσα από το πλοίο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι αφαιρέθηκε ηλεκτρονικός εξοπλισμός από το πλοίο πρίν αυτό μεταπωληθεί στο ελληνικό ναυτικό; Τα ελληνικά αρχεία επίσης αναφέρουν ως ημερομηνία ολοκλήρωσης και ναύλωσης του πλοίου ακριβώς έναν μήνα πριν την επίσημη ημερομηνία που αναφέρεται στο ημερολόγιο και στα επίσημα αρχεία.
Γίνεται αναφορά από τον Αλλέντε ακόμα και στο όνομα του ’λμπερτ Αινστάιν και στην εργασία του πάνω στη θεωρία του Ενιαίου πεδίου. Ο Αινστάιν εξέδωσε την θεωρία του Ενιαίου πεδίου το 1925 και την απέσυρε δύο χρονια αργότερα, το 1927, για “ανθρωπιστικούς” λόγους. Ο Αινστάιν είχε επίγνωση του πόσο καταστεπτική θα ήταν η εφαρμογή της θεωρίας του. Παράδειγμα της επίγνωσης της επικινδυνότητας των θεωριών του αποτελεί και το γεγονός ότι ο Αινστάιν προσπάθησε με κάθε μέσο να αποτρέψει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών από την εφαρμογή των αποδεδειγμένων θεωριών του,και έτσι να αποτρέψει έναν πυρηνικό πόλεμο. Το πείραμα της Φιλαδέλφειας ίσως είναι έμμεσα μία εφαρμογή της θεωρίας του ενιαίου πεδίου.
Το Πολεμικό ναυτικό εξέδωσε μια επιστολή την οποία έστελνε σε οποιονδήποτε ζητούσε πληροφορίες σχετικά με το πείραμα της Φιλαδέλφειας, και το οποίο ήταν το ακόλουθο:
DEPARTMENT OF THE NAVY
OFFICE OF INFORMATION
WASHINGTON DC 20350
2 3 July 1975
Over the years we have received innumerable queries about the so-called “Philadelphia experiment” or “Project” and the alleged role of the office of naval research (ONR) in it. The frequency of these queries predictably intensifies each time the experiment is mentioned by the popular press, often in a science fiction book.
The genesis of the Philadelphia experiment myth dates back to 1955 with the publication of “The case for UFO’s” by the late Dr. Morris k. Jessup, a scientist with a Ph.D. in astrophysics and a varied career background.
Some time after the publication of the book, Dr Jessup received a letter by a Carlos Miguel Allende, who gave his address as R.D. #1 Box 223, New Kensington, PA. In the letter, Allende commented on Dr Jessup’s book and gave details of an alleged secret naval experiment in Philadelphia in 1943. During the experiment, according to Allende, a ship was rendered invisible and tele-ported to and from Norfolk in a few minutes, with some terrible after-effects for the crew members. Supposedly, this incredible feat was accomplished by applying Einstein’s never-completed “unified field” theory.
Allende claimed that he had witnessed the experiment from another ship and that the incident was reported in a Philadelphia newspaper. Neither the identify of Allende, nor that of the newspaper has never been established.
In 1956 a copy of Jessup’s book was mailed anonymously to Admiral Furth, the chief of Naval research. The pages of the book were interspersed with hand-written annotations and marginalia apparently made by three different persons as they passed the book back and forth among them. The notations implied a knowledge of UFO’s, their means of mention and generally, the culture and ethos of the being occupying these UFO’s
The book came to the attention of two officers then assigned to ONR who happened to have a personal interest in the subject. It was they who contacted Dr Jessup and asked him to take a look at his book. By the wording and style of one of the writers of the notations, Dr Jessup concluded that the writer was the same person who had written hi about the Philadelphia experiment. It was also these two officers who personally had the book retyped and who arranged for the publication, in typewritten form of 25 copies. The officers and their personal belongings have left ONR many years ago, and we do not have even a file copy of the annotated book.
The Office of Naval Research never conducted an official study of the manuscript. As for the Philadelphia experiment itself, ONR has never conducted any investigations on invisibility either in 1943 or at any other time. (ONR was established in 1946.) In view of present scientific knowledge, our scientists do not believe that such an experiment could be possible except in the realm of science fiction. A scientific discovery of such import, if it had in fact occurred, could hardly remain secret for such a long time.
I hope this provides a satisfactory answer to your inquiry.
Το “Πείραμα της Φιλαδέλφειας” μπορεί πράγματι κάποτε να εκτελέστηκε με “επιτυχία”, μπορεί όμως να μη συνέβη ποτέ και να είναι απλά μια φάρσα. Τα γεγονότα και τα στοιχεία και από τις δυο πλευρές είναι πολλά και πολλές φορές έρχονται σε αντιφάσεις. Υπάρχουν ακόμα περισσότερα στοιχεία πάνω στο πείραμα τα οποία δεν αναφέρονται και τα οποία πρέπε να μελετηθουν απ όλες τις οπτικές γωνίες όσον αφορά την εγκυρότητα των ίδιων των στοιχείων αλλά και των πηγών τους. Το ότι το πείραμα αυτό συνέβη κάποτε δε έχει ακόμη αποδειχτει, υπάρχουν όμως οι υποψίες ότι κάτι τέτοιο ίσως κάπου τον Οκτώβριο του 1943 να πραγματοποιήθηκε
http://www.metafysiko.gr/?p=2472

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Αν έλειπε απ΄ τον ουρανό μας το φεγγάρι...

Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς φεγγάρι; Με τη βοήθεια του αστροφυσικού Κλ. Τσιγάνη, ξετυλίξαμε το νήμα της σχέσης Γης και Σελήνης και είδαμε πόσα εξαρτώνται από τον δορυφόρο μας: οι εποχές, τα βουνά και τα ηφαίστεια, τα δέντρα, η γνώση, αλλά και η ίδια η ύπαρξή μας

  Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Αν δεν υπήρχε η Σελήνη, η επιφάνεια της Γης θα σαρωνόταν από θύελλες και ανέμους που δεν θα άφηναν τα δέντρα να φυτρώσουν
Αν δεν υπήρχε η Σελήνη, η επιφάνεια της Γης θα σαρωνόταν από θύελλες και ανέμους που δεν θα άφηναν τα δέντρα να φυτρώσουν
Η Σελήνη συντροφεύει τη Γη εδώ και 4,5 δισ. χρόνια, από τα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. «Πιστεύουμε ότι ο σχηματισμός της έγινε σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια- που είναι “τίποτε” σε αστρονομική κλίμακα- μετά τον σχηματισμό της πρωτο-Γης και του ηλιακού μας συστήματος ως συνόλου» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Κλεομένης Τσιγάνης, λέκτορας στον Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί για τη γέννησή της. Μια από αυτές υποστήριζε ότι σχηματίστηκε σε κάποια άλλη περιοχή και περνώντας από τη «γειτονιά» μας συνελήφθη βαρυτικά σε τροχιά γύρω από τη Γη. Αυτό όμως όπως λέει ο αστροφυσικός δεν είναι συμβατό με την παρατηρήσιμη τιμή της στροφορμής του συστήματος. Κάποια άλλη πρότεινε ότι αποκολλήθηκε από τη νεαρή Γη όταν αυτή ήταν ακόμη ρευστή. «Και αυτό όμως είναι μάλλον απίθανο», θεωρεί ο κ. Τσιγάνης.

Η «Θεία» της Σελήνης
«Η πιθανότερη εκδοχή», εξηγεί, «είναι ότι κάποιος μικρός πλανήτης, λίγο μικρότερος πιθανώς από τον Αρη, ίσος περίπου με το ένα δέκατο της μάζας της Γης,συγκρούστηκε με τη Γη, πράγμα το οποίο εκείνη την περίοδο δεν ήταν κάτι το ασύνηθες» . Κατά τη σύγκρουση αυτή ένα πολύ μεγάλο μέρος της μάζας του «χαμένου» αυτού πλανήτη- ο οποίος έχει ονομαστεί Θεία από τη μητέρα τής Σελήνης στη μυθολογία - και ένα σημαντικό μέρος της μάζας των εξωτερικών στρωμάτων της Γης έλιωσαν και εκτοξεύτηκαν στο Διάστημα. Καθώς άρχισαν να ψύχονται, τα πιο βαριά κομμάτια μάζας έπεσαν ξανά στη Γη, ενώ τα υπόλοιπα συνέχισαν να περιστρέφονται γύρω της και, αλληλοσυγκρουόμενα, σχημάτισαν τελικά τη Σελήνη. «Αυτό δικαιολογεί το γεγονός ότι η σύσταση της Γης και της Σελήνης μοιάζουν τόσο πολύ» επισημαίνει. «Παρ΄ ότι το μεγαλύτερο μέρος της μάζας της Σελήνης πρέπει να έχει προέλθει από το σώμα-βλήμα, τη Θεία, αυτό θα πρέπει να αναμείχθηκε με κάποιο ποσοστό μάζας που ανήκε αρχικά στη Γη».

Χωρίς βουνά και ηφαίστεια
Η θεωρία αυτή δικαιολογεί επίσης τη μορφολογία των εξωτερικών στρωμάτων της Γης και το γεγονός ότι διαθέτει ευκίνητες λιθοσφαιρικές πλάκες. Μετά την πρόσκρουση με τη Θεία ο φλοιός της Γης, έχοντας χάσει ένα μεγάλο τμήμα του, ψύχθηκε και σχηματίστηκε ξανά. Ο νέος φλοιός υπολογίζεται ότι ήταν κατά 70% λεπτότερος από τον αρχικό με αποτέλεσμα να σπάει πιο εύκολα. Σύμφωνα με ορισμένους γεωλόγους, αυτή είναι η αιτία σχηματισμού των λιθοσφαιρικών πλακών, που με τις συγκρούσεις τους δημιούργησαν τις ηπείρους και τις μεγάλες οροσειρές της Γης. «Τα Ιμαλάια, για παράδειγμα», λέει ο κ. Τσιγάνης, «ξέρουμε ότι σχηματίστηκαν από τη σύγκρουση της ινδικής πλάκας με την ασιατική.Αν δεν είχε γίνει η σύγκρουση της Γης με τη Θεία και δεν είχε σχηματιστεί η Σελήνη ο φλοιός του πλανήτη μας θα ήταν πάρα πολύ παχύς,δεν θα είχαν δημιουργηθεί ευκίνητες λιθοσφαιρικές πλάκες και δεν θα υπήρχε αυτό το θαυμάσιο τερέν της Γης.Θα ήμαστε ένας πλανήτης ο οποίος θα είχε μια σχεδόν σφαιρική επιφάνεια και θα είχε καλυφθεί από νερό,με μερικές νησίδες μόνο από ΄δώ κι από ΄κεί».
Χωρίς ζωή;
Οι τεκτονικές πλάκες αποτελούν επιπλέον καθοριστικό παράγοντα για το κλίμα ενός πλανήτη και για την ανάπτυξη της ζωής σε αυτόν. «Οταν οι πλανητολόγοι συζητούν για το κατά πόσον ένας πλανήτης μπορεί να φιλοξενήσει ζωή λαμβάνουν υπόψη τους αν έχει ή όχι τεκτονική δραστηριότητα» , τονίζει ο αστροφυσικός. «Θα μπορούσε κάποιος να πει:“Μα τι τις θέλουμε τις τεκτονικές πλάκες από τη στιγμή που ευθύνονται για σεισμούς και ηφαίστεια;”.Και όμως, αυτά τα φαινόμενα έχουν τη συνεισφορά τους στον κύκλο της ζωής και του κλίματος».

Χωρίς παλίρροια
Η παλίρροια ανακάτεψε τα νερά της Γης ευνοώντας τη ζωή και βοήθησε την ημέρα μας να μεγαλώσει
Από τη στιγμή της δημιουργίας τους η Γη και η Σελήνη αποτελούν ένα ζευγάρι τόσο στενά συνδεδεμένο ώστε ορισμένοι πλανητολόγοι μιλούν για «διπλό πλανήτη». Το κάθε σώμα περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, ενώ ταυτόχρονα η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη και η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ηλιο. Αυτός ο μόνιμος «χορός» κυβερνάται από τις βαρυτικές δυνάμεις που διέπουν ολόκληρο το Σύμπαν, με μια σειρά αποτελεσμάτων. Ενα από αυτά είναι οι παλίρροιες, ένα φαινόμενο που δεν περιορίζεται μόνο στο «φούσκωμα» των νερών που βλέπουμε στις θάλασσές μας αλλά έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις.

«Τα δύο σώματα περιφέρονται γύρω από το κέντρο μάζας, το φυσικό κέντρο της κίνησης. Αυτό όμως δεν βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της Γης,που είναι το κέντρο της βαρυτικής έλξης,αλλά λίγο πιο έξω» εξηγεί ο κ. Τσιγάνης. «Ετσι ενώ όλα τα σημεία της Γης εξαναγκάζονται να περιφέρονται με την ίδια γωνιακή ταχύτητα γύρω από το κέντρο κίνησης, αυτά που βρίσκονται προς τη μεριά της Σελήνης δέχονται ισχυρότερη βαρυτική δύναμη,αφού είναι πιο κοντά στη Σελήνη, ενώ αυτά που βρίσκονται προς την αντίθετη πλευρά δέχονται μεγαλύτερη φυγόκεντρο δύναμη, αφού είναι πιο μακριά από το κέντρο μάζας». Το αποτέλεσμα είναι ότι η Γη παύει να έχει απολύτως σφαιρικό σχήμα, οι ωκεανοί της, αλλά σε ένα βαθμό και η στερεά της επιφάνεια, διογκώνονται τόσο προς τη Σελήνη όσο και προς την αντίθετη πλευρά, δημιουργώντας την παλίρροια.

Χωρίς 24ωρο
Ο άξονας του σχεδόν ελλειπτικού σχήματος των ωκεανών που δημιουργείται- του λεγόμενου παλιρροϊκού εξογκώματος- δεν συμπίπτει ακριβώς με την ευθεία που ενώνει τα κέντρα της Γης και της Σελήνης. Εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς ανάμεσα στην περίοδο περιστροφής της Γης (24 ώρες) και την περίοδο περιφοράς της Σελήνης (περίπου 28 ημέρες) και λόγω της τριβής μεταξύ του νερού και του στερεού πυθμένα των ωκεανών, ο άξονας του εξογκώματος μετατοπίζεται και δεν «κοιτάζει» τη Σελήνη ακριβώς σε ευθεία αλλά με απόκλιση περίπου 10 μοιρών. Λόγω αυτής της απόκλισης, το παλιρροϊκό εξόγκωμα ασκεί ροπή τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη, προσπαθώντας έτσι να αλλάξει τον ρυθμό περιστροφής και περιφοράς των δύο σωμάτων. «Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι,επειδή η συνολική στροφορμή διατηρείται σταθερή καθώς η συνολική ενέργεια του συστήματος μειώνεται,η Σελήνη απομακρύνεται σιγά-σιγά από τη Γηδηλαδήη ακτίνα της τροχιάς της μεγαλώνει- και η συχνότητα περιστροφής της Γης μειώνεται» καταλήγει. «Αν θέλετε,η παλίρροια φρενάρει τον πλανήτη μας».

Το φρενάρισμα που επιφέρει η Σελήνη του πλανήτη έχει οδηγήσει στην ημέρα των 24 ωρών που γνωρίζει η ζωή στη Γη. «Υπολογίζεται ότι η διάρκεια της περιστροφής της Γης όταν πρωτοσχηματίστηκε ήταν γύρω στις εννέα ώρες» εξηγεί ο αστροφυσικός. «Αν δεν υπήρχε η Σελήνη και αν δεν υπήρχαν οι παλίρροιες η διάρκεια της ημέρας σε απόλυτο χρόνο θα ήταν λιγότερο από το μισό απ΄ ό,τι σήμερα. Θα μεγάλωνε διαρκώς και πάλι, λόγω των παλιρροιών που ασκεί ο Ηλιος, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Η ημέρα θα διαρκούσε περίπου 11 με 12 ώρες στην εποχή μας».

Χωρίς δέντρα
Μια τόσο γρήγορη περιστροφή του πλανήτη σημαίνει ότι η ατμόσφαιρά του θα περιστρεφόταν και αυτή με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω από την επιφάνειά του δημιουργώντας μόνιμες θύελλες με ανέμους που κινούνται με ταχύτητες 200 χιλιομέτρων την ώρα. «Σε τέτοιες συνθήκες μάλλον δεν μπορεί να φυτρώσει ούτε χορτάρι,πό σω μάλλον τα δέντρα» επισημαίνει ο κ. Τσιγάνης.

Θάλασσες χωρίς αλάτι
Το σεληνόφως βοήθησε τους προγόνους των σημερινών θηλαστικών να επιβιώσουν στην εποχή των δεινοσαύρων
Πριν από 4,5 δισ. χρόνια, όταν όλα στο ηλιακό μας σύστημα βρίσκονταν στα πρώτα στάδια του σχηματισμού τους, η Γη περιστρεφόταν πολύ πιο γρήγορα, ενώ η Σελήνη βρισκόταν πολύ πιο κοντά της με αποτέλεσμα οι παλίρροιες να είναι περισσότερο συχνές και πολύ πιο έντονες- δέκα φορές μεγαλύτερες απ΄ ό,τι σήμερα. «Την περίοδο εκείνη έχουμε τεράστια τσουνάμι τα οποία χτυπάνε τις ηπείρους και διαβρώνουν το έδαφος με αποτέλεσμα να μεταφέρουν μέσα στο θαλασσινό νερό άλατα και οργανική ύλη» εξηγεί ο κ. Τσιγάνης. Αυτά τα υλικά, που έπεφταν στο νερό και ανακατεύονταν διαρκώς, κατέληξαν τελικά να δημιουργήσουν ένα μείγμα με τις κατάλληλες χημικές ενώσεις για να αναπτυχθεί η ζωή.

«Προφανώς θα πρέπει να πέρασαν αρκετά εκατομμύρια χρόνια για να μεταφερθούν ικανές ποσότητες υλικών και να σχηματιστούν οι σύνθετες χημικές ενώσεις,οι οποίες πιθανώς δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε ήρεμη κατάσταση» υπογραμμίζει. «Μάλιστα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ενέργεια των ισχυρών παλιρροιών αποτέλεσε βασικό στοιχείο για τη δημιουργία μακρομορίων από τα οποία προέκυψαν τα βασικά συστατικά της ζωής». Χωρίς εποχές και σταθερό κλίμα
Φανταστείτε τη Γη σαν μια σβούρα. Με βάση τη γήινη εμπειρία μας, μας φαίνεται πολύ φυσικό ότι αυτή η σβούρα θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από έναν ελαφρώς κεκλιμένο ίσως αλλά σχεδόν κατακόρυφο άξονα. Στο Διάστημα όμως τα πράγματα δεν λειτουργούν ακριβώς έτσι. Εξαιτίας της βαρυτικής δύναμης που οι πλανήτες ασκούν ο ένας στον άλλο, οι άξονες περιστροφής τους δεν είναι πάντοτε κάθετοι στο επίπεδο της τροχιάς τους και κυρίως δεν είναι πάντοτε σταθεροί. Ο άξονας του Αρη π.χ. μπορεί για ένα χρονικό διάστημα να έχει κλίση 24 μοιρών, περίπου όσο αυτός της Γης, αλλά ύστερα από μερικές χιλιάδες χρόνια να γυρίσει στις 60 μοίρες, αλλάζοντας εντελώς την οπτική γωνία του πλανήτη σε σχέση με τον Ηλιο. Η Γη έχει τη σπάνια τύχη να έχει έναν άξονα περιστροφής ο οποίος παραμένει σχεδόν σταθερός σε κλίση περίπου 23 μοιρών και αυτό το οφείλει αποκλειστικά και μόνο στην παρουσία της Σελήνης.

Γιατί αυτό είναι τύχη; Για δύο λόγους: «Αν δεν υπήρχε αυτή η γωνία των περίπου 23 μοιρών, αν ο άξονας περιστροφής μας ήταν κατακόρυφος,δεν θα υπήρχε αυτό που ξέρουμε σαν φαινόμενο των εποχών - τουλάχιστον όχι με τη μορφή που το ξέρουμε» απαντά ο κ. Τσιγάνης. «Το ότι η λόξωση του άξονα παραμένει σταθερή συνεπάγεται ότι η ηλιακή ενέργεια που “μαζεύει” κάθε ζώνη του βόρειου ή του νότιου ημισφαιρίου της Γης κατά τη διάρκεια ενός έτους δεν αλλάζει πολύ από χρονιά σε χρονιά. Η ακριβής τιμή της λόξωσης του άξονα περιστροφής δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία,από τη στιγμή που “δείχνει” κοντά στην κατακόρυφο και όχι στις 90 μοίρες, όπως του πλανήτη Ουρανού» επισημαίνει ο αστροφυσικός. «Αξία έχει η σταθερότητα.Γιατί αυτή επιτρέπει στον πλανήτη να αναπτύξει σταθερό κλίμα,μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή. Αυτό δεν θα συνέβαινε στη Γηαν δεν υπήρχε η Σελήνη,ή αν είχε πολύ διαφορετική μάζα, ή αν βρισκόταν σε αρκετή απόσταση».

Χωρίς τη βαρυτική επιρροή του δορυφόρου μας, όπως διευκρινίζει, οι παρέλξεις που ασκούν ο Ηλιος και οι άλλοι πλανήτες θα μπορούσαν να «περιστρέφουν» τον άξονά μας με ακανόνιστο τρόπο, με τη λόξωση να παίρνει όλες τις δυνατές τιμές από 0 ως 90 μοίρες. Αυτό σημαίνει ότι θα είχαμε ανά περιόδους δραματικές κλιματικές μεταβολές. «Σε κάποια περίοδο», εξηγεί, «θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας σχετικά σταθερός κλιματικός κύκλος, να αναπτυχθεί κάτι που να μοιάζει με πρώτα στάδια ζωής και μετά ξαφνικά να αλλάξει εντελώς η τιμή του άξονα περιστροφής και να διαλυθούν τα πάντα».

Χωρίς φως τη νύχτα, χωρίς θηλαστικά
Ο δορυφόρος μας έχει χαρακτηριστικά μοναδικά στο πλανητικό μας σύστημα. Η παρουσία του διατηρεί τον άξονα περιστροφής της Γης σε σχεδόν σταθερή κλίση, προσφέροντας ισορροπία στο κλίμα της
Αν δεν υπήρχε η Σελήνη οι νύχτες μας θα ήταν πολύ πιο σκοτεινές. Αυτό- θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος- είναι μεν δυσάρεστο αλλά σίγουρα δεν αποτελεί και τη συντέλεια του κόσμου, θα είχαμε βρει κάποιον τρόπο για να προσαρμοστούμε σε αυτή την πραγματικότητα. Ναι σίγουρα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπήρχαμε, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ίσχυε χωρίς το φως του φεγγαριού. Οταν οι δεινόσαυροι επικράτησαν στη Γη πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια οι μακρινοί θερμόαιμοι πρόγονοι των σημερινών θηλαστικών έτρεξαν να κρυφτούν. Εξαναγκάστηκαν να βγαίνουν προς αναζήτηση της τροφής τους τη νύχτα. Αν και δεν ήταν νυκτόβια όντα, το ημίφως που η Σελήνη προσφέρει στον πλανήτη μας τις περισσότερες νύχτες του έτους βοήθησε οπωσδήποτε πολύ στην επιβίωσή τους. Σιγά-σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, τα μάτια τους προσαρμόστηκαν στη «νυχτερινή όραση»: η ίρις απέκτησε την ικανότητα να διαστέλλεται περισσότερο για να αφήνει να περάσει μεγαλύτερη ποσότητα φωτός, ενώ ο αμφιβληστροειδής ενισχύθηκε με την παραγωγή της ροδοψίνης, μιας πρωτεΐνης που εμπλέκεται στην παραγωγή των φωτοευαίσθητων κυττάρων που «βλέπουν» στο αμυδρό φως. Χωρίς το σεληνόφως κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα υπήρχαμε σήμερα. Και οπωσδήποτε θα είχαμε χειρότερη όραση.

Ο ΟΨΙΜΟΣ ΣΦΟΔΡΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ
Ενας σφοδρός βομβαρδισμός από αστεροειδείς και κομήτες έπληξε τη Σελήνη πριν από 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλάζοντας τη μορφολογία της επιφάνειάς της
Εκτός από τις επιστημονικές παρατηρήσεις που μας έχει επιτρέψει να κάνουμε, η Σελήνη μας έχει επίσης αποκαλύψει μυστικά του ηλιακού μας συστήματος που χωρίς την παρουσία της θα εξακολουθούσαν να παραμένουν κρυφά.«Από τις αναλύσεις των δειγμάτων σεληνιακών πετρωμάτων που έφεραν οι διαστημικές αποστολές “Απόλλων” καταλάβαμε ότι στη Σελήνη υπάρχουν περιοχές που η ηλικία τους είναι κατά πολύ νεότερη από την εποχή του σχηματισμού της»λέει ο κ. Τσιγάνης.«Ενώ δηλαδή η Σελήνη σχηματίστηκεσχεδόν μαζί με τη Γηπριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, μεγάλο μέρος της επιφάνειάς της έχει ηλικία 3,9 δισ. ετών». Αυτό, εξηγεί, σημαίνει ότι η Σελήνη θα πρέπει να βομβαρδίστηκε μαζικά από αστεροειδείς και κομήτες με αποτέλεσμα σημαντικό μέρος της επιφάνειάς της να διαλυθεί και να σχηματιστεί ξανά από την αρχή. Και δεν ήταν η μόνη στην οποία συνέβη κάτι τέτοιο: η Γη και οι γειτονικοί πλανήτες της βομβαρδίστηκαν κατά τον ίδιο τρόπο.

Το επεισόδιο αυτό, το οποίο έχει ονομαστεί Οψιμος Σφοδρός Βομβαρδισμός (Late Ηeavy Βombardment, LΗΒ) και θεωρείται σήμερα κεφαλαιώδους σημασίας για την εξέλιξη των εσωτερικών πλανητών και της βιόσφαιρας της Γης, δεν θα μας ήταν γνωστό αν δεν υπήρχε η Σελήνη.«Τα σημάδια αυτού του βομβαρδισμού στη Γη έχουν σβηστεί»υπογραμμίζει ο αστροφυσικός. «Εχουν σβηστεί λόγω της γεωλογικής και της ατμοσφαιρικής δραστηριότητας στη Γη, που διάβρωσαν τους κρατήρες πρόσκρουσης, εξομαλύνοντας τις διαφορές με τις γύρω περιοχές. Σήμερα, ίχνη του LΗΒ διακρίνονται μόνο στα αρχαιότερα γήινα πετρώματα, όπως π.χ. στα ονομαζόμενα “ζιρκόνια του Αδη” που έχουν ηλικία 4,2- 4,3 δισ. ετών, καθώς η εργαστηριακή ανάλυσή τους αποκαλύπτει ότι υπέστησαν έντονο “σοκ” κατά την εποχή του LΗΒ. Η επιφάνεια της Σελήνης όμως είναι αυτή που μας αποκάλυψε τον βομβαρδισμό και μας έδωσε την ευκαιρία να προσδιορίσουμε πότε έγινε, πόση ένταση και πόση διάρκεια είχε».

Ο κ. Τσιγάνης έχει μελετήσει μαζί με τους συνεργάτες του ιδιαίτερα αυτό το περιστατικό της ιστορίας του πλανητικού μας συστήματος, καταλήγοντας σε πολύ σημαντικά συμπεράσματα ως προς την αιτία που πιθανώς το προκάλεσε. Αυτή η δουλειά μάλιστα, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο ερευνητικό του έργο, του χάρισε, πριν από δύο χρόνια, μια σπάνια τιμητική διάκριση: η Διεθνής Αστρονομική Ενωση έδωσε το όνομά του σε έναν αστεροειδή.«Εμείς μπορέσαμε να συνδέσουμε την εποχή του σφοδρού βομβαρδισμού με ένα συγκεκριμένο φαινόμενο»διευκρινίζει. «Με τα πειράματά μας στον υπολογιστή δείξαμε ότι για να συμβεί ο σφοδρός βομβαρδισμός, με τα χαρακτηριστικά τα οποία γνωρίζουμε, θα πρέπει οι τροχιές των μεγάλων πλανητών, του Δία, του Κρόνου και των άλλων που βρίσκονται μακρύτερα από εμάς, να άλλαξαν με βίαιο τρόπο».

Οπως λέει ο ερευνητής η «υποψία» αυτή δεν γεννήθηκε τυχαία.«Πιστεύαμε εδώ και χρόνια», τονίζει,«ότι οι μεγάλοι πλανήτες δεν δημιουργήθηκαν εκεί που τους παρατηρούμε σήμερα αλλά πιο κοντά στον Ηλιο. Αυτό που δεν ξέραμε ήταν ο τρόπος με τον οποίο μετακινήθηκαν προς τα έξω.

Εμείς λοιπόν βρήκαμε αυτόν τον τρόπο και δείξαμε ότι πιθανότατα δεν ήταν και τόσο ομαλός, αλλά συνοδεύτηκε από “χαοτική”, βίαιη ανακατάταξη των πλανητικών τροχιών. Αυτό ακριβώς προκάλεσε την αποσταθεροποίηση μεγάλου μέρους των αστεροειδών και των κομητών και τον σφοδρό βομβαρδισμό της Σελήνης και του εσωτερικού ηλιακού συστήματος» .

Για να κατανοήσει κάποιος περίπου πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα θα πρέπει να φανταστεί ένα ηλιακό σύστημα όχι ήρεμο και τακτοποιημένο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αλλά σε μια κατάσταση πυρετώδους δραστηριότητας και έντονου συνωστισμού.

Εξω από τις τροχιές των μεγάλων πλανητών υπήρχε ένας τεράστιος αριθμός πολύ μικρών σωμάτων, σαν τους σημερινούς κομήτες. Καθώς αυτοί οι κομήτες περνούσαν κοντά από τους πλανήτες, δέχονταν από αυτούς μια βαρυτική «κλωτσιά» ικανή να τους εκτοξεύσει εκτός ηλιακού συστήματος ενώ οι πλανήτες, αντιδρώντας, μετακινούνταν λίγο προς τα έξω. Η διαδικασία αυτή, όπως επισημαίνει ο κ. Τσιγάνης, θα μπορούσε να είναι απολύτως ομαλή για τους πλανήτες, αλλά δεν συνέβη έτσι:«Εμείς δείξαμε ότι το πιθανότερο σενάριο για το ηλιακό μας σύστημα είναι ότι, καθώς οι πλανήτες μετανάστευαν, σε μια χρονική στιγμή που αντιστοιχεί στην έναρξη του όψιμου σφοδρού βομβαρδισμού, οι τροχιές τους άρχισαν ξαφνικά να τέμνονται μεταξύ τους, εξαιτίας ενός “βαρυτικού συντονισμού” ανάμεσα στον Δία και στον Κρόνο. Τελικά, οι πλανήτες “ηρέμησαν”- έπειτα από μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια- φθάνοντας στις σημερινές τους τροχιές. Στο μεσοδιάστημα όμως υπήρξε μια τεράστια ροή κομητών και αστεροειδών από τα εξωτερικά μέρη του ηλιακού συστήματος προς την περιοχή της Γης, η οποία συντέλεσε τον σφοδρό βομβαρδισμό».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=373556&dt=17/12/2010#ixzz18VSelCQH 
ΛΙΝΑ ΦΑΦΟΥΤΗ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Αντι-ύλη: Συνελήφθη και ανακρίνεται!

Ενα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση των μυστηρίων του Σύμπαντος η απομόνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα ατόμων αντι-υδρογόνου.
Για τους φυσικούς, ακόμη κι ένα κομματάκι αντι-ύλης είναι πολύτιμο δώρο. Συγκρίνοντας την ύλη με το συμπλήρωμά της, είναι σε θέση να ελέγξουν τις θεμελιακές συμμετρίες που βρίσκονται στην καρδιά του καθιερωμένου μοντέλου της σωματιδιακής φυσικής και να αναζητήσουν ενδείξεις για νέα θεωρητικά μοντέλα. 

 
Ωστόσο, λίγα δώρα μάς δυσκολεύουν τόσο στο περιτύλιγμά τους: μόλις ένα σωματίδιο αντι-ύλης έρθει σε επαφή με το ομόλογό του της ύλης, και τα δύο εκμηδενίζονται σε μια υπέρλαμπρη έκρηξη ενέργειας.
Τώρα όμως μια ερευνητική ομάδα του CERN, του ευρωπαϊκού εργαστηρίου σωματιδιακής Φυσικής που βρίσκεται κοντά στη Γενεύη, κατάφερε 38 φορές να «φυλακίσει» μεμονωμένα άτομα αντι-υδρογόνου σε μια μαγνητική παγίδα για περισσότερα από 170 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ενα άτομο αντι-υδρογόνου αποτελείται από ένα αρνητικά φορτισμένο αντι-πρωτόνιο και ένα θετικά φορτισμένο ποζιτρόνιο, το αντι-υλικό ομόλογο του ηλεκτρονίου.
Τόσο η ομάδα συνεργασίας ALPHA όσο και η παράλληλα εργαζόμενη στο ίδιο πεδίο ATRAP εργάζονται στον αντίποδα του μεγαλόπνοου πειράματος του CERN για την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς (το λεγόμενο και σωματίδιο του Θεού, που πιστεύεται ότι έδωσε μάζα στα άλλα σωματίδια μετά το Μπιγκ Μπανγκ): Ενώ για εκείνο χρησιμοποιείται επιταχυντής σωματιδίων, οι ομάδες ALPHA και ATRAP χρησιμοποιούν επιβραδυντή σωματιδίων. Σκοπός και των δύο ομάδων είναι να συγκρίνουν τα επίπεδα ενέργειας του αντι-υδρογόνου με εκείνα του υδρογόνου, προκειμένου να επαληθεύσουν πως τα σωματίδια της αντι-ύλης υπόκεινται στις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις με τα σωματίδια της ύλης, μια θεμελιώδη υπόθεση του καθιερωμένου μοντέλου.
Οι ισχυρισμοί της ομάδας ALPHA είναι η πρώτη μεγάλη πρόοδος μετά τη δημιουργία χιλιάδων ατόμων αντι-υδρογόνου το 2002 από ένα πρόδρομο πείραμα ονόματι ΑΤΗΕΝΑ2 και από την ATRAP. Και οι δύο ομάδες συνδύασαν επιβραδυμένα αντι-πρωτόνια με ποζιτρόνια ώστε να παραχθούν άτομα αντι-υδρογόνου. Ομως, μέσα σε μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου, τα άτομα εκμηδενίστηκαν μαζί με την κανονική ύλη στα τοιχώματα του περιέκτη τους. Προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο, η ομάδα ALPHA σχημάτισε τα άτομα αντι-υδρογόνου μέσα σε μια μαγνητική παγίδα. Παρόλο που δεν είναι ηλεκτρικά φορτισμένο όπως τα αντι-πρωτόνια και τα ποζιτρόνια, το αντι-υδρογόνο -όπως και το υδρογόνο- διαθέτει έναν πιο λεπτοφυή μαγνητικό χαρακτήρα, που προκύπτει από τα σπιν των σωματιδίων του.
Οι ερευνητές της ALPHA χρησιμοποίησαν έναν οκτάπολο μαγνήτη για να δημιουργήσουν ένα μαγνητικό πεδίο που ήταν ισχυρότερο κοντά στα τοιχώματα της παγίδας και ελαχιστοποιούνταν στο κέντρο, ωθώντας τα άτομα να συγκεντρώνονται εκεί. Για να παγιδευθούν μόλις 38 άτομα, η ομάδα επανέλαβε 335 φορές το πείραμα. Και για να γίνουν φασματοσκοπικές μετρήσεις εκτιμάται πως θα χρειαστεί να παγιδευθούν ταυτόχρονα μέχρι 100 άτομα αντι-υδρογόνου.
Με τη σειρά της, η ATRAP ελπίζει πως θα φτάσει νωρίτερα σε αυτόν το στόχο, καθώς χρησιμοποιεί μια διαφορετική μέθοδο, δημιουργώντας χαμηλής ταχύτητας άτομα αντι-υδρογόνου, τα οποία μπορούν να παραμείνουν παγιδευμένα για περισσότερο χρόνο. Αλλά και άλλες δύο ομάδες μελετούν το αντι-υδρογόνο. Η διεθνής συνεργασία ASACUSA προτείνει τη δημιουργία δέσμης αντι-ηλεκτρονίων, ώστε να μελετά τα επίπεδα ενέργειας του αντι-υδρογόνου χωρίς να χρειάζεται να το παγιδεύσει. Και ένα άλλο πείραμα του CERN ονόματι AEgIS έχει αρχίσει να συγκρίνει τις επιδράσεις της βαρύτητας στο υδρογόνο και στο αντι-υδρογόνο. Αν δεν είναι ακριβώς ίδιες, όπως θεωρούμε μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να επιλέξουν τις κατάλληλες προσεγγίσεις που θα ενοποιήσουν την κβαντική θεωρία με εκείνη της γενικής σχετικότητας.

Πηγή:  obelix7.blogspot.com

Τρεις δεκαετίες μετά, το Voyager 1 πλησιάζει τo διαστρικό κενό

Το Voyager 1 πλησιάζει την ηλιόπαυση, το σημείο όπου η ροή του ηλιακού ανέμου σταματά εντελώς
H ιστορική αποστολή Voyager 1, που αναχώρησε το 1977 για να εξερευνήσει το εξώτερο Ηλιακό Σύστημα, έχει πλέον ξεφύγει από τη σφαίρα επιρροής του Ήλιου και πλησιάζει το διαστρικό διάστημα.
Όπως ανακοίνωσε η NASΑ, το σκάφος βρίσκεται πλέον κοντά στην ηλιόπαυση, το όριο στο οποίο το ιονισμένο αέριο που εκπέμπει ο Ήλιος αναχαιτίζεται από εισερχόμενα διαστρικά σωματίδια και παύει να κινείται προς τα έξω.
«Ο ηλιακός άνεμος κόπασε. Το Voyager 1 πλησιάζει το διαστρικό κενό» δήλωσε ο Εντ Στόουν, επιστημονικός υπεύθυνος της αποστολής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech).
Ο Στόουν παρουσίασε τα συμπεράσματα της μελέτης του σε συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο.
To Voyager 1 βρίσκεται τώρα σε απόσταση περίπου 17 δισ. χιλιομέτρων από τη Γη και συνεχίζει να απομακρύνεται με ταχύτητα 17 χιλιομέτρων την ώρα.
Η γεννήτρια ραδιενεργών ισοτόπων που το τροφοδοτεί με ενέργεια εκτιμάται ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί ακόμα και για δεκαετίες.

Ηλιόπαυση

Ο Ήλιος εκπέμπει ένα συνεχές, υπερηχητικό ρεύμα ιονισμένων σωματιδίων που εξαπλώνεται σε όλες τις κατευθύνσεις και σχηματίζει μια νοητή φυσαλίδα που ονομάζεται ηλιόσφαιρα -μια ασπίδα που προστατεύει τη Γη από την κοσμική ακτινοβολία του Γαλαξία μας.
Το 2004, και ενώ βρισκόταν σε απόσταση 14 δισ. χιλιομέτρων, το Voyager 1 πέρασε το λεγόμενο «όριο κρουστικού κύματος», το σημείο όπου ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται σε υποηχητικές ταχύτητες.
Πέρασε τότε στην εξώτερη ζώνη της ηλιόσφαιρας, μια περιοχή σε σχήμα οβάλ που ονομάζεται ηλιοσφαιρικός κολεός. Στην περιοχή αυτή, η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου συνεχίζει να μειώνεται. Τελικά, η ροή του ηλιακού ανέμου σταματά εντελώς στο εξωτερικό όριο της ηλιόσφαιρας, που ονομάζεται ηλιόπαυση.
Το Voayger 1 έχει φτάσει στο σημείο όπου τα ηλιακά σωματίδια αναγκάζονται να αλλάξουν πορεία και να κινηθούν «πλάγια», ωστόσο οι ερευνητές της αποστολής εκτιμούν ότι δεν έχει περάσει ακόμα την ηλιόπαυση.
Το σκάφος πάντως απέχει πολύ από το τελικό σύνορο του Ηλιακού Συστήματος: είναι το Νέφος του Όορτ, ένας πληθυσμός από εκατομμύρια κομήτες που βρίσκονται σε απόσταση ενός έτους φωτός, δηλαδή το ένα τέταρτο της απόστασης μέχρι το πλησιέστερο άστρο.
Στο μεταξύ, προς την ηλιόπαυση κινείται και το Voyager 2, μέλος της ίδιας αποστολής, το οποίο εκτοξεύτηκε κι αυτό το 1977 αλλά ακολούθησε διαφορετική πορεία με μικρότερη ταχύτητα.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=373162&dt=14/12/2010#ixzz18NOjrTGC

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Αχμές, ο γιος του φεγγαριού

 Ανακοινώσεις – Νοέμβριος 2010#2

Το βιβλίο Αχμές, ο γιος του φεγγαριού, είναι υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2010 του ΕΚΕΒΙ. Για το πλήρες δελτίο τύπου μπορείτε να πάτε εδώ.
Εάν θέλετε να ψηφίσετε τον Αχμές, στείλτε SMS από το κινητό σας στο 54160, γράφοντας BA 7. 

(Για να ΜΗΝ ψηφίσετε, μπορείτε να ΜΗΝ στείλετε SMS στην ίδια διεύθυνση και με το ίδιο ακριβώς κείμενο).

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Τα δέκα ωραιότερα επιστημονικά πειράματα



Τα επιστημονικά πειράματα που κατάφεραν να συναρπάσουν τον κόσμο, τον τελευταίο αιώνα, είτε αφορούσαν τη διάσπαση υποατομικών σωματιδίων, τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου DNA είτε την ανάλυση της φωτεινότητας μακρινών αστέρων, κόστισαν κατά κανόνα εκατομμύρια δολάρια, για να πραγματοποιηθούν και να τροφοδοτήσουν πανίσχυρους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με ποταμούς δεδομένων, από την επεξεργασία των οποίων προέκυψαν τα τελικά συμπεράσματα των ερευνητών. Ορισμένες επιστημονικές ερευνητικές ομάδες απέκτησαν, σ΄ αυτόν το δρόμο, διαστάσεις ολόκληρων επιχειρήσεων................


Σε τελευταία ανάλυση, όμως, η επιστήμη αφορά τη διάνοια ενός συγκεκριμένου ερευνητή, ο οποίος πασχίζει να αποκωδικοποιήσει κάποιο μυστήριο της Φύσης. Για τον λόγο αυτό, επιστήμονες που εκλήθησαν να καταγράψουν τα δέκα ωραιότερα πειράματα της ιστορίας, προτίμησαν εκείνα που έγιναν από έναν άνθρωπο, με λιγοστούς έστω βοηθούς. Tα περισσότερα πειράματα που συμπεριελήφθησαν στον κατάλογο έγιναν σε απλά τραπέζια εργαστηρίου και δεν απαιτούσαν τη χρήση κανενός είδους υπολογιστή.

Κοινό τους γνώρισμα είναι ότι αποτελούν την επιτομή της ομορφιάς στην επιστήμη. Αυτή είναι η ομορφιά με την κλασική της έννοια: η λογική απλότητα του εξοπλισμού, όπως και η λογική απλότητα της ανάλυσης, μοιάζουν αναπόφευκτες και αγνές όσο και οι δομικές γραμμές αρχαιοελληνικού ρυθμού. Η σύγχυση της άγνοιας παραμερίζεται ξαφνικά, αποκαλύπτοντας ορισμένα νέα δεδομένα της Φύσης. Ο κατάλογος που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physics World στοιχειοθετήθηκε ανάλογα με τη δημοτικότητα, με την πρώτη θέση να δίνεται σε ένα ιστορικό πείραμα που απέδειξε την κβαντική φύση του φυσικού κόσμου. Η επιστήμη, όμως, είναι συσσωρευτική διαδικασία και τα πειράματα αυτά μας δίνουν μία πανοραμική άποψη 2.000 ετών ανακαλύψεων.

10. Εκκρεμές του Foucault και η παλινδρομική κίνηση

Όταν επιστημονική ομάδα τοποθέτησε πέρυσι εκκρεμές στο Νότιο Πόλο, ουσιαστικά επανέλαβε τη διάσημη επίδειξη του Φουκό στο Παρίσι το 1851. Χρησιμοποιώντας ατσάλινο σύρμα μήκους 110 μέτρων, ο Γάλλος επιστήμονας Ζαν Μπερνάρ Λεόν Φουκό κρέμασε μεταλλική σφαίρα βάρους 31 κιλών από τον θόλο του Πανθέου, προτού τη θέσει σε κίνηση. Το κοινό παρακολούθησε έτσι με ενθουσιασμό το εκκρεμές να μεταβάλει ελαφρά την πορεία του σε κάθε παλινδρόμησή του. Το πείραμα απέδειξε ότι η περιστροφή της Γης επηρεάζει την παλινδρομική κίνηση του εκκρεμούς. Κατάταξη: 10

9. Η ανακάλυψη του πυρήνα από τον Ράδερφορντ

Όταν ο Έρνεστ Ράδερφορντ πειραματιζόταν με τη ραδιενέργεια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ το 1911, τα άτομα εθεωρείτο ότι αποτελούνταν από μεγάλους όγκους με θετικό ηλεκτρικό φορτίο, στο εσωτερικό των οποίων βρίσκονταν ενσωματωμένα τα ηλεκτρόνια -κάτι σαν ένα σφαιρικό κέικ γεμάτο με σταφίδες. Όταν, όμως, η ερευνητική ομάδα του Ράδερφορντ βομβάρδισε φύλλο χρυσού με μικροσκοπικά θετικά φορτισμένα σωματίδια, ανακάλυψαν ότι μικρό ποσοστό από αυτά επέστρεφε πίσω. Ο Ράδερφορντ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα άτομα δεν είναι συμπαγή αλλά «κούφια». Η περισσότερη μάζα τους θα πρέπει να βρίσκεται σε μικρό πυρήνα, με τα ηλεκτρόνια να περιστρέφονται γύρω του. Κατάταξη: 9

8. Το πείραμα του Γαλιλαίου με τα κυλιόμενα σφαιρίδια που κυλούν

Ενισχύοντας τις θεωρίες του, ο Γαλιλαίος πειραματίσθηκε με σφαιρίδια, τα οποία ακολουθούν αυλάκι σε επιφάνεια ξύλου, που έχει κλίση ως προς το οριζόντιο επίπεδο. Απέδειξε έτσι ότι η απόσταση που διανύει το αντικείμενο είναι ανάλογη με το τετράγωνο του χρόνου. Αυτό σημαίνει ότι σε διπλάσιο χρόνο το σώμα καλύπτει τετραπλάσια απόσταση και αποκτά διπλάσια ταχύτητα, καθώς επιταχύνει συνέχεια εξαιτίας της βαρύτητας. Με αυτόν τον τρόπο, ο Γαλιλαίος απέδειξε τον νόμο της ομαλά επιταχυνόμενης κίνησης, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ανακάλυψη του θεμελιώδους νόμου της Μηχανικής από τον Νεύτωνα. Κάτι που αναγνώρισε και ο τελευταίος δηλώνοντας: «Μπόρεσα να δω μακριά γιατί στηριζόμουν σε ώμους γιγάντων». Κατάταξη: 8

7. Η μέτρηση της περιφέρειας της Γης από τον Ερατοσθένη

Την 12η μεσημβρινή του θερινού ηλιοστασίου στην αιγυπτιακή πόλη Ασσουάν, ο ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον παρατηρητή. Τα αντικείμενα δεν έχουν σκιά και το φως του ήλιου πέφτει κάθετα μέσα σε πηγάδι. Παρατηρώντας τις σκιές στην Αλεξάνδρεια, που βρίσκεται βορειότερα από το Ασσουάν, ο Ερατοσθένης, βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας τον 3ο αιώνα π.Χ., διαπίστωσε ότι διέθετε όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για να υπολογίσει την περιφέρεια της Γης, την οποία μέτρησε σε 250.000 στάδια, απόκλιση μόλις 5% από το πραγματικό μέγεθος. Μία εντυπωσιακή επίδοση, αν αναλογισθεί κανείς τα πενιχρά τεχνικά μέσα της εποχής του. Κάτι ακόμη σημαντικότερο: Μία επιβεβαίωση της σφαιρικής φύσεως του πλανήτη μας, σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η ιδεοληψία της επίπεδης Γης. Κατάταξη: 7

6. Η ράβδος στρέψεως του Kάβεντις

Η θεωρία της βαρύτητας του Νεύτωνα έδωσε το έναυσμα στον Βρετανό φυσικό Χένρι Κάβεντις να ελέγξει πειραματικά την ισχύ της. Χρησιμοποιώντας ξύλινο κοντάρι δύο μέτρων, στις άκρες του οποίου είχε προσαρμόσει σφαιρίδια, κρεμασμένο από σύρμα, επιβεβαίωσε με μεγάλη ακρίβεια την ορθότητα της εξίσωσης του Νεύτωνα για τη βαρύτητα. Επιπλέον, ανακάλυψε την βαρυτική σταθερά -μια μέχρι τότε απροσδιόριστη παράμετρο, που υπεισέρχεται στον νόμο του Νεύτωνα για τη βαρύτητα. Με τη σειρά της, αυτή η ανακάλυψη του έδωσε τη δυνατότητα να εκτιμήσει, σε μια πρώτη προσέγγιση, την πυκνότητα και τη μάζα της Γης. Κατάταξη: 6

5. Πείραμα συμβολής φωτός από τον Γιανγκ

Ο Νεύτωνας είχε τεράστιο κύρος, αλλά δεν είχε πάντοτε δίκιο. Οι θεωρίες του είχαν οδηγήσει μεγάλη μερίδα του επιστημονικού κόσμου του 19ου αιώνα να πιστέψει ότι το φως αποτελείται από αόρατα, μικροσκοπικά σωματίδια και όχι από κύματα -μια εναλλακτική θεωρία, που υποστήριζε ο Ολλανδός ερευνητής Χόιχενς, εφευρέτης ενός από τα τελειότερα ρολόγια της εποχής του. Το 1803, ο άγγλος ιατρός και φυσικός Τόμας Γιανγκ απέδειξε πειραματικά ότι το φως αποτελείται από κύματα, δικαιώνοντας τον Χόιχενς. Tο πείραμα του Γιανγκ έγινε με τον διαχωρισμό μιας ηλιακής ακτίνας, που περνά μέσα από μικρή οπή χαρτιού, σε δέσμη φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων, που εναλλάσσονται κανονικά. Οι φωτεινές λωρίδες εμφανίζονταν στα σημεία ένωσης των κορυφών των κυμάτων και οι σκοτεινές στα σημεία ένωσης κορυφής κύματος με κοίλο άλλου κύματος. Έναν αιώνα αργότερα, η Κβαντική Φυσική ήρθε να συμφιλιώσει τον Νεύτωνα με τους Χόιχενς - Γιανγκ, αποδεικνύοντας ότι το φως αποτελείται από υβριδικά «σωμάτια-κύματα», με αποτέλεσμα άλλοτε μεν να εκδηλώνει σωματιδιακές ιδιότητες και άλλοτε κυματικές. Κατάταξη: 5

4. Διάθλαση ηλιακού φωτός μέσω πρίσματος από τον Νεύτωνα

Η κοινή λογική την εποχή του Νεύτωνα, στα μέσα του 17ου αιώνα, υποστήριζε ότι το λευκό φως είναι η καθαρότερη μορφή φωτός και ότι τα χρωματιστά φώτα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μεταλλαγής. Ο Νεύτων τοποθέτησε γυάλινο πρίσμα στο ηλιακό φως και απέδειξε ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Το λευκό φως του ήλιου διαθλάται σε φάσμα χρωμάτων -κάτι ανάλογο με το ουράνιο τόξο. Με άλλα λόγια δεν είναι «καθαρό» αλλά αποτελεί σύνθεση όλων των «καθαρών» χρωμάτων. Τρία από αυτά τα χρώματα, τα λεγόμενα βασικά, αρκούν για να συνθέσουν το λευκό φως. Κατάταξη: 4

3. Η ηλεκτρισμένη σταγόνα λαδιού από τον Μίλικαν

Οι επιστήμονες μελετούν τον ηλεκτρισμό από την εποχή της αρχαιότητας. Ο Αμερικανός επιστήμονας Ρόμπερτ Μίλικαν ήταν, όμως, αυτός που υπολόγισε με ακρίβεια το φορτίο των ηλεκτρονίων το 1909. Χρησιμοποιώντας δοχείο ψεκασμού αρώματος, ο Μίλικαν ψέκασε μικροσκοπικές σταγόνες ελαίου σε διαφανές δοχείο. Στην κορυφή και το πάτωμα του δοχείου, ο Μίλικαν τοποθέτησε μεταλλικές πλάκες, συνδεδεμένες με μπαταρίες, κάνοντας τη μία πλάκα να έχει θετικό φορτίο και την άλλη αρνητικό. Καθώς κάθε σταγονίδιο ελαίου αποκτούσε μικρό ηλεκτρικό φορτίο, στην πορεία του μέσω του αέρα, η ταχύτητα καθόδου του μπορούσε να ελεγχθεί από τη μεταβολή της τάσης στις πλάκες. Όταν το ηλεκτρικό φορτίο αυτό έφθανε να εξισωθεί με τη δύναμη της βαρύτητας, τα σταγονίδια αιωρούνταν, μένοντας ακίνητα στον αέρα. Το μικρότερο δυνατό ηλεκτρικό φορτίο, που μπορούν να έχουν τα σταγονίδια, είναι εκείνο ενός και μόνο ηλεκτρονίου. Κατάταξη: 3

2. Το πείραμα του Γαλιλαίου για την πτώση των αντικειμένων

Στα τέλη του 16ου αιώνα όλοι πίστευαν ότι τα βαρύτερα αντικείμενα πέφτουν ταχύτερα απ΄ ό,τι τα ελαφρότερα, ακολουθώντας τη διδασκαλία του Αριστοτέλη, του Έλληνα φιλόσοφου η σκέψη του οποίου κυριαρχούσε στον Μεσαίωνα. Ο καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, Γαλιλαίος Γαλιλέι, τόλμησε τότε να αμφισβητήσει τις κοινώς αποδεκτές επιστημονικές απόψεις. Ο θρύλος θέλει τον Γαλιλαίο να ρίχνει δύο αντικείμενα διαφορετικού βάρους από τον κεκλιμένο πύργο της πόλης, τα οποία προσγειώθηκαν την ίδια στιγμή. Δεν γνωρίζουμε αν το διάσημο, τουριστικό μνημείο της Πίζας έπαιξε όντως ρόλο σ΄ αυτήν τη σπουδαία επιστημονική ανακάλυψη. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι ο Γαλιλαίος πραγματοποίησε σειρά ανάλογων πειραμάτων στο εργαστήριό του, χρονομετρώντας την πτώση διαφόρων αντικειμένων με δικής του ευρεσιτεχνίας διατάξεις -εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ρολόγια. Με αυτά τα πειράματα, ο Γαλιλαίος απέδειξε ότι όλα τα αντικείμενα, ανεξάρτητα από το βάρος τους, πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση εφόσον δεν υπάρχει ή μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα η αντίσταση του αέρα. Η τομή του Γαλιλαίου ήταν με μια έννοια η ληξιαρχική πράξη γέννησης της σύγχρονης επιστήμης, που δίνει προτεραιότητα στο πείραμα και την παρατήρηση αντί του θεωρητικού στοχασμού. Ο Γαλιλαίος απέδειξε ότι το πείραμα επικρατεί της ανθρώπινης διάνοιας, έστω και εκείνης του Αριστοτέλη. Κατάταξη: 2

1. Το νοητό πείραμα διπλών εγκοπών του Γιανγκ για τη συμβολή των ηλεκτρονίων

Ο Nιούτον και ο Γιανγκ έσφαλαν και οι δύο στις εκτιμήσεις τους σχετικά με τη φύση του φωτός. Αν και δεν αποτελείται απλά από σωματίδια, δεν μπορεί να περιγραφεί ακριβώς ως κύμα. Για τα πρώτα πέντε χρόνια του 20ού αιώνα, ο Μαξ Πλανκ και ο Aλμπερτ Aϊνστάιν απέδειξαν, ο κάθε ένας από την πλευρά του, ότι το φως εκπέμπεται και απορροφάται σε «πακέτα», που ονομάζονται φωτόνια. Άλλα πειράματα, όμως, συνέχισαν να δείχνουν ότι το φως είναι επίσης κυματοειδές. Χρειάσθηκε η διατύπωση της κβαντικής θεωρίας, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, για να συμβιβασθούν θεωρητικά οι παραπάνω παρατηρήσεις. Οι φυσικοί ονόμασαν έτσι τα σωματίδια του φωτός «κυματοπακέτα». Για να επεξηγήσουν τη θεωρία τους, οι επιστήμονες υπέδειξαν ένα νοητικό πείραμα, παρόμοιο με εκείνο του Γιανγκ, μόνο που στη θέση φωτεινής δέσμης πρότειναν να χρησιμοποιηθεί δέσμη ηλεκτρονίων. Με θεωρητικά επιχειρήματα έδειξαν ότι το πείραμα θα οδηγήσει σε φωτεινούς και σκοτεινούς κροσσούς, όπως και στο φως, επιβεβαιώνοντας την κυματική, υπό ορισμένες συνθήκες και σωματιδιακή, υπό άλλες, φύση του φωτός. Το νοητικό πείραμα άσκησε τεράστια επίδραση στην επιστημονική σκέψη του εικοστού αιώνα. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές δεκαετίες ώστε το εν λόγω πείραμα να πραγματοποιηθεί και στην πράξη, σε συνθήκες εργαστηρίου, δικαιώνοντας απολύτως τους εμπνευστές του.
www.newsbomb.gr
M. A. R. C - REVIEW

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Οι μέλισσες κάνουν ενστικτωδώς "μαθηματικούς" υπολογισμούς πιο γρήγορα και από κομπιούτερ!

Οι μέλισσες είναι σε θέση να λύνουν πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, τα οποία παίρνουν μέρες στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για να τα λύσουν, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που έρχεται να αναδείξει μια ακόμη ικανότητα ενστικτώδους νοημοσύνης στο ζωικό βασίλειο. 
Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας "The American Naturalist", σύμφωνα με τις βρετανικές "Γκάρντιαν" και "Ιντεπέντεντ". Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά "λύνοντας" το λεγόμενο "πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή", ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.
Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.
Όπως είπαν οι επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, "υπολογίζουν" μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.
Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο "σχέδιο", που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο. Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).
"Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ", δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις. 

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Νυχτερινή φωτογράφηση της Γης από το διάστημα

Η συγκεκριμένη εικόνα που παρέχεται από την NASA δείχνει τμήματα της Ευρώπης και της Αφρικής που αναγνωρίζονται πολύ εύκολα σε αυτήν την νυχτερινή εικόνα που τράβηξε ένα μέλος του πληρώματος της Expedition 25 που βρίσκεται πάνω στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), ο οποίος πετά 220 μίλια πάνω από την Γη.

Η θέα «κοιτάζει» προς τα βόρεια πάνω από την Σικελία και την «μπότα» της Ιταλίας, με την Μεσόγειο Θάλασσα να αποτελεί το περισσότερο από το ορατό νερό σε αυτήν την άποψη και την Αδριατική Θάλασσα στο κέντρο δεξιά.



Η Τυνησία είναι εν μέρει ορατή στα αριστερά. Μέρος ενός σταθμευμένου Ρωσικού αεροσκάφους και άλλα εξαρτήματα του ISS βρίσκονται μπροστά.

Η δεύτερη εικόνα δείχνει μια νυχτερινή εικόνα της ακτής του βόρειου Κόλπου. Το Mobile Bay και η πόλη του Μομπάιλ (πάνω αριστερά, κάτω από το ένα από τα ηλιακά πάνελ του σταθμευμένου Ρωσικού διαστημικού σκάφους Soyuz), η Νέα Ορλεάνη και το Χιούστον είναι ορατά καθώς η θέα «κινείται» προς τα νοτιοανατολικά.



Οι πόλεις του Διαπολιτειακού Αυτοκινητόδρομου 20, Τζάκσον, Σρίβερπορτ, Ντάλας και Φορτ Γουέρθ είναι επίσης ορατές πιο μέσα στην ενδοχώρα. Η θέα εκτείνεται προς τα βόρεια (αριστερά) στο Λιτλ Ροκ και την Οκλαχόμα Σίτι. 


Νυχτερινή φωτογράφηση της Γης από το διάστημα

ΔΕΙΤΕ: Δύο εντυπωσιακά στιγμιότυπα


Πηγή: topeiraxtiri.blogspot.com

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Όταν η Σελήνη "συνάντησε" τον Ήλιο!

Την εντυπωσιακή εικόνα που βλέπετε κατέγραψε ο διαστημικός μετεωρολογικός σταθμός Solar Dynamics Οbservatory (SDO) της Nasa, στις 7 Οκτωβρίου 2010, απεικονίζοντας τη Σελήνη τη στιγμή βρέθηκε ανάμεσα στον μετεωρολογικό σταθμό και στον Ηλιο.

Πρόκειται για τις πιο κοντινές και εντυπωσιακές εικόνες τού φαινομένου που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα και δείχνουν μία μερική έκλειψη Ηλίου. Το Solar Dynamics Οbservatory είναι ένας διαστημικός μετεωρολογικός σταθμός που παρατηρεί τον Ηλιο με τη μέγιστη λεπτομέρεια και έχει σκοπό την κατανόηση των πολύπλοκων συνθηκών που επικρατούν εκεί.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι αν κατανοηθεί το "κλίμα" του μητρικού μας άστρου, θα μπορέσουν να προβλέπουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τον "καιρό" στο διάστημα, άρα και τη δημιουργία ηλιακών καταιγίδων που προκαλούν σοβαρά προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες και στα ηλεκτρικά δίκτυα στη Γη.




Απολάυστε την εικόνα που κατέγραψε το NASA/SDO και στο βίντεο που ακολουθεί:


Πηγή

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Τα 10 πιο παράξενα πράγματα που οι φυσικοί γνωρίζουν



Η φυσική είναι αναμφισβήτητα δυσνόητη και κατά συνέπεια παράξενη. Σίγουρα πάντως δεν είναι βαρετή.
Για να υποστηρίξει αυτήν την άποψη, το βρετανικό πρακτορείο Telegraph, παρουσιάζει τα δέκα πιο παράξενα πράγματα που η Φυσική γνωρίζει αλλά οι περισσότεροι αγνοούν.

Τη σχετική ανάλυση έκανε ο φυσικός - κοσμολόγος και συγγραφέας εκπαιδευτικών επιστημονικών βιβλίων, Μάρκους Τσόουν.
Τα δέκα πιο παράξενα πράγματα στη Φυσική:
1. Αν ο ήλιος αποτελείτο από μπανάνες θα ήταν εξίσου καυτός.
Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί τεράστια πίεση στον πυρήνα του, που με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Αν αντί για υδρογόνο ο ήλιος αποτελείτο ακόμα και από… μπανάνες ίδιου βάρους, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.
2. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης.
Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Η εν λόγω  συμπίεση της ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.
3. Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν.
Καλωσορίσατε στον κόσμο της "Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων", δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα (που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007) έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να "δουλέψει" και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Προς το παρόν αυτό έχει καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου.
4. Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει.
Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε "εκεί έξω", υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα "άλλα" μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί "σκοτεινή ύλη" και "σκοτεινή ενέργεια" (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%).
Η 
ακτινοβολία Τσερένκοφ εμφανίζεται όταν ένα φορτισμένο σωματίδιο κινείται
 μέσα στην ύλη πιο γρήγορα από το φωςΗ ακτινοβολία Τσερένκοφ εμφανίζεται όταν ένα φορτισμένο σωματίδιο κινείται μέσα στην ύλη πιο γρήγορα από το φως5. Κάποια πράγματα μπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα απ' το φως. Το φως δεν ταξιδεύει πάντα πολύ γρήγορα.
Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή στα 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Όμως το φως δεν ταξιδεύει πάντα στο κενό. Έτσι, στο νερό, για παράδειγμα, τα φωτόνια ταξιδεύουν με περίπου τα τρία τέταρτα της παραπάνω ταχύτητας, ενώ στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μερικά σωματίδια (όταν διέρχονται μέσα από κάποιο μονωτικό υλικό που επιβραδύνει το φως) μπορεί να εξαναγκαστούν να κινηθούν σε ταχύτητες υψηλότερες και από αυτή του φωτός γύρω τους. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε δημιουργείται η γαλάζια "ακτινοβολία Τσερένκοφ", κάτι αντίστοιχο με την υπερηχητική έκρηξη, αλλά στο πεδίο του φωτός, και γι' αυτό, άλλωστε, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Παρεμπιπτόντως, η πιο αργή ταχύτητα φωτός που έχει ποτέ μετρηθεί, είναι μόλις 17 μέτρα το δευτερόλεπτο ή περίπου 61 χλμ. την ώρα (σαν… σακαράκα στη λεωφόρο!), κάτι που συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσα από ρουβίδιο που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν.
6. Υπάρχουν άπειρα "εγώ" και "εσύ" που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο.
Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε (με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του) δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο (αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας…). Αν και τα πιθανά "σενάρια" που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός (π.χ. το γράψιμο ή η ανάγνωση αυτού του άρθρου) πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν (κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Νίτσε, αλλά κατέληξε στο ψυχιατρείο).
7. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι μαύρες.
Πολύ σκούρες μπορεί να είναι, αλλά όχι μαύρες. Στην πραγματικότητα, λάμπουν ελαφρά εκπέμποντας σε όλο το φάσμα της ακτινοβολίας -και στο μήκος κύματος του ορατού φωτός. Η εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποκαλείται "ακτινοβολία Χόκινγκ", προς τιμήν του διάσημου φυσικού Στέφεν Χόκινγκ που πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της. Επειδή συνεχώς εκπέμπουν ακτινοβολία, οι μαύρες τρύπες σταδιακά χάνουν μάζα και τελικά θα εξαφανιστούν, αν δεν αναπληρώνουν με κάποιο τρόπο (π.χ. από διαστρικά αέρια) την μάζα που συνεχώς χάνουν.
8. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν.
Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.
9. Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης
Και πάλι η κβαντομηχανική με τα θαύματά της (το συγκεκριμένο αποκαλείται "κβαντική εμπλοκή"). Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση.
10. Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε.
Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες, σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι. Μετά από όλα αυτά, μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε την καθημερινή σας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε. Αφήστε τον εαυτό σας να προβληματίζεται σε ένα άλλο σύμπαν!


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/10/10.html#ixzz13C5wdRuA

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Ζωή μόνο εκεί όπου το α έχει σωστή τιμή ....

Πόσο σταθερές είναι οι «παγκόσμιες σταθερές»;

Η παρατήρηση ότι ορισμένες από τις «παγκόσμιες σταθερές» δεν έχουν τελικά δεδομένη τιμή έχει τεράστιο αντίκτυπο στην αντίληψή μας για τον κόσμο. Μπορεί ακόμη και να σημαίνει ότι είμαστε πιο «μόνοι» στο Σύμπαν από ό,τι νομίζουμε... 

...... Όταν παρατηρούμε μακρινούς γαλαξίες τους βλέπουμε όπως ήταν στο παρελθόν, δεν ήταν δυνατό να διαπιστωθεί αν οι μεταβολές ήταν χωρικές ή χρονικές, δηλαδή αν η τιμή του α αλλάζει με τον χρόνο ή με τη θέση στο Σύμπαν......

......Το πρόσφατο αποτέλεσμα της ομάδας, το οποίο ανακοινώθηκε στο εφετινό πανευρωπαϊκό συνέδριο Αστρονομίας που έγινε τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Λισαβόνα, είναι ότι η τιμή της σταθεράς λεπτής υφής εξαρτάται από τη θέση. .....

..... Αν η τιμή του α ήταν μεγαλύτερη μόνο κατά 4%, τότε δεν θα ήταν δυνατή η παραγωγή του άνθρακα, οπότε δεν θα υπήρχε στο Σύμπαν το χημικό στοιχείο που σήμερα γνωρίζουμε ότι αποτελεί το βασικό συστατικό όλων των έμβιων όντων στη Γη ...... Διαβάστε περισσότερα: ΤO BHMAonline

Ένα 4%. Αυτό καθορίζει τη μοναδικότητα ή τη μοναξιά μας! Και την ποιότητα της ζωής; Τι ποσοστό την καθορίζει άραγε;





Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Πέθανε ο «πατέρας» των φράκταλ...


Ο μαθηματικός Μπενουά Μαντελμπρό, που ανέπτυξε τα γεωμετρικά σχήματα, φράκταλ, πέθανε σε ηλικία 85 ετών.
Ο γαλλικής και αμερικανικής εθνικότητας, Μαντελμπρό, έδωσε το όνομα στα φράκταλ και ανέπτυξε τη θεωρία τους ως έναν μαθηματικό τρόπο για να κατανοηθεί η άπειρη πολυπλοκότητα της φύσης........

Το γεωμετρικό φράκταλ χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των φυσικών φαινομένων που θεωρούνταν ως μη μετρήσιμα, όπως τα σύννεφα ή οι ακτογραμμές. Οι ανακαλύψεις του είχαν εφαρμογές σε πολλούς τομείς, όπως η γεωλογία, η ιατρική, η αστρονομία, η μηχανολογία, αλλά επίσης και τα οικονομικά και η ανατομία.
Σύμφωνα με την οικογένειά του πέθανε στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης από καρκίνο στο πάγκρεας.
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί σε ανακοίνωσή του αποτίει φόρο τιμής στον μεγάλο μαθηματικό, "ένα ισχυρό πνεύμα, αυθεντικό, που ποτέ δεν δίστασε να κάνει καινοτομίες και να παλέψει ενάντια στις καθεστηκυίες απόψεις".
Γεννήθηκε στη Βαρσοβία, στις 20 Νοεμβρίου του 1924, σε μια εβραϊκή οικογένεια λιθουανικής καταγωγής. Για να γλιτώσει από τη ναζιστική απειλή κατέφυγε στη Γαλλία με την οικογένειά του, και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Τι συμβαίνει με τα chemtrails;

Συνέντευξη του Νίκου Κατσαρού.
Ο Νίκος Κατσαρός (φωτο κάτω) είναι χημικός και επιστημονικός συνεργάτης του «Δημόκριτου». Η συνέντευξη έγινε από τον Μηνά Παπαγεωργίου.
Αγαπητέ κ. Κατσαρέ, ξεκινώ αυτή τη συνέντευξη ζητώντας σας να μας εξηγήσετε με λίγα λόγια Τι ακριβώς είναι ταchemtrails ή αλλιώς οι χημικές ουρές που παρατηρούνται στον ουρανό.
Πέρα από στις συμβατικές ουρές που βλέπουμε από τα αεροπλάνα των αερογραμμών (contrails), οι οποίες και εξαφανίζονται μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα έως μερικά λεπτά και αποτελούνται από κρυστάλλους υδρατμών που ελευθερώνονται από τις ουρές των αεροπλάνων, υπάρχουν και τα chemtrailsχημικές ουρές που ελευθερώνονται από αεροπλάνα τα οποία πετούν σε σχετικάχαμηλό ύψος. Αυτά τα αεροσκάφη συνήθως πετούν χωρίς διακριτικά και είναι τύπου ΚC 10 ή KC 135. Οι ουρές που ελευθερώνονται από τα αεροπλάνα αυτά είναι μεν λευκές, αλλά διαρκούν αρκετές ώρες και πολλές φορές απλώνονται σε ολόκληρο τον ουρανό. Επιπλέον, τα αεροπλάνα αυτά πολλές φορές πετούν σε χιαστί διαδρομές, κάτι που δεν είναι καθόλου συνηθισμένο. Ετσι αυτές οι χημικές ουρές καλύπτουν ολόκληρο τον ουρανό για αρκετές ώρες.
Θα μπορούσατε να μας πείτε από πότε ξεκίνησε να παρατηρείται και να καταγράφεται το φαινόμενο τωνchemtrails ;
Ξεκίνησε να παρατηρείται και να καταγράφεται ως φαινόμενο από τις αρχές του 2000 σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μιλάω για καταγραφές με κοινά χαρακτηριστικά, δηλαδή την παρατήρηση εκπομπών των ουρών αυτών από τα αεροπλάνα του τύπου που ανέφερα προηγουμένως, την πτήση τους σε χαμηλό ύψος και το κυριότερο από όλα την παραμονή τους (σ.σ. των χημικών ουρών) στην ατμόσφαιρα για αρκετές ώρες.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα chemtrails έχουν συνδεθεί με θεωρίες συνωμοσίας, που μιλούν για ψεκασμούς με σκοπό τον επηρεασμό της ανθρώπινης σκέψης και διάθεσης, τουκλίματος κ.λπ. Ποια η άποψή σας για όλα αυτά; Εσείς θα αποκλείατε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δεν έχει επίσημα παραδεχτεί την ύπαρξη των αεροπλάνων αυτών που εκπέμπουν τις χημικές ουρές. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους διεθνείς οργανισμούς είτε είναι ηΕυρωπαϊκή Ένωση είτε είναι ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών. Παρ’ όλα αυτά, έχουν αφήσει να διαρρεύσει ότι γίνονται πειράματα με σκοπό την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Να αναφέρουμε εδώ ότι οι ουρές αυτές περιέχουν σωματίδια από αλουμίνιο και βάριο. Η ηλιακή ακτινοβολία «χτυπά» πάνω σε αυτά τα σωματίδια και ανακλάται. Κατά συνέπεια εισέρχεται στην ατμόσφαιρα λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία, γεγονός που προκαλεί μείωση της θερμοκρασίας. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζεται το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Οπότε κάποιος μπορεί να υποστηρίξει δικαιολογημένα ότι όλα αυτά γίνονται ανεπίσημα για το καλό της ανθρωπότητας, με σκοπό να περιοριστεί η κλιματική αλλαγή και να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Εδώ όμως υπάρχουν δύο βασικές αντιρρήσεις. Η μία είναι; Γιατί δεν τα δημοσιοποιούν σε ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα, έτσι ώστε ο κάθε επιστήμονας και η κάθε ερευνητική ομάδα να βοηθήσουν ή να συμμετέχουν με όποιον τρόπο μπορούν; Και η δεύτερη: Γιατί δεν γνωστοποιούν τις προθέσεις τους και σε ολόκληρο τον κόσμο, δεδομένου ότι πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό γίνεται για τον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου, ενώ παράλληλα θα καταφέρουν να περιορίσουν και τα σενάρια συνωμοσίας που κυκλοφορούν γι’ αυτή τον υπόθεση;
Το θέμα έφτασε στο παρελθόν και στην Ευρωβουλή, μέσω ερώτησης που κατέθεσε Ολλανδός ευρωβουλευτής στον επίτροπο Περιβάλλοντος, που ήταν τότε ο κύριος Δήμας. Ο κ. Δήμας απάντησε τότε ότι υπάρχουν καταγραφές του φαινομένου, παρ’ όλα αυτά δεν γνωρίζουμε ακριβώς από πού προέρχεται. Ερωτήσεις υπέβαλαν επίσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο Ελληνικό Κοινοβούλιο πριν από μερικά χρόνια. Οι ερωτήσεις απευθύνθηκαν προς το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το υπουργείο Ανάπτυξης και το υπουργείο Περιβάλλοντος. Οι απαντήσεις τους ήταν του τύπου «δεν γνωρίζουμε», «δεν συμβαίνουν αυτά τα φαινόμενα», αλλά χωρίς να τεκμηριώνουν τίποτα περισσότερο. Εδώ όμως υπάρχει μια πραγματικότητα την οποία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Τέλος, να αναφέρω ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως το θέμα αυτό συζητείται, έστω και σε ανεπίσημο επίπεδα, ακόμα και μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα σε πολλά μέρη του κόσμου.
Προηγουμένως κάνατε λόγο για κάποια στοιχεία με τα οποία βομβαρδίζεται η ατμόσφαιρα. Ακόμα και αν όντως οι συγκεκριμένοι ψεκασμοί γίνονται με σκοπό την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν ο «ψεκασμός» με αυτού του είδους τα στοιχεία μπορεί να επηρεάσει τον ανθρώπινο ψυχισμό. Και αν ναι, με ποιον τρόπο;
Οπωσδήποτε επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Δεδομένου ότι τόσο το αλουμίνιο και ιδιαίτερα το βάριο είναι ισχυρά νεκροτοξικά. Επομένως, κάποια στιγμή, τα σωματίδια αυτά θα φτάσουν από την ατμόσφαιρα και στο έδαφος. Θα περάσουν στην τροφική αλυσίδα, στον υδροφόρο ορίζοντα και από εκεί θα προκαλέσουν βλάβες στο περιβάλλον, θα επηρεάσουν το οικοσύστημα, αλλά κυρίως και την ανθρώπινη υγεία. Για αυτό ίσως έχουν αφήσει να διαρρεύσει ότι μαζί με το αλουμίνιο και το βάριο υπάρχει και μια συνθετική ύλη, η οποία διατηρεί στην ατμόσφαιρα τα στοιχεία αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στην πρώτη σας απάντηση αναφερθήκατε σε κάποιους συγκεκριμένους τύπους αεροσκαφών. Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν έχουν φωτογραφηθεί τα συγκεκριμένα αεροσκάφη και αν ναι, τι ακριβώς φημολογείται σχετικά με την προέλευσή τους.
Σαφέστατα και έχουν φωτογραφηθεί. Στο Διαδίκτυο, τόσο σε ιστοσελίδες όσο και σε blogs μπορεί κανείς να βρει εκατοντάδες φωτογραφίες από αυτά τα αεροσκάφη, καθώς και από τις ουρές τις οποίες αφήνουν. Το αεροπλάνα αυτά πετούν χωρίς διακριτικά, έχουν λευκό χρώμα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει εξακριβωθεί από πού απογειώνονται και πού προσγειώνονται. Πριν από μερικούς μήνες, κάποιοι ανέφεραν ότι απογειώνονται από στρατιωτικά αεροδρόμια και προσγειώνονται σε στρατιωτικά αεροδρόμια, οπότε δεν είναι και απαραίτητο να δημοσιοποιούν τις διαδρομές πτήσεών τους.
Τον Μάρτιο που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε παρουσία σας μια ημερίδα με διεθνή συμμετοχή για τα chemtrails στο νησί της Αίγινας. Το θέμα αυτό συζητήθηκε πρόσφατα και σε ένα διεθνές συνέδριο στην Καλιφόρνια. Θα μπορούσατε να μας μεταφέρετε το κλίμα από όλες αυτές τις συζητήσεις;
Θα έλεγα ότι το κύριο θέμα συζήτησης όλων αυτών των συναντήσεων (αλλά και της Διεθνούς Διάσκεψης για την Κλιματική Αλλαγή στην Κοπεγχάγη) ήταν η Γεωμηχανική.
Η Γεωμηχανική είναι ένας καινούργιος τομέας της τεχνολογίας και της επιστήμης, που προτείνει προγράμματα σε παγκόσμια κλίμακα για την αντιμετώπιση φαινομένων που απασχολούν ολόκληρο τον πλανήτη. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Ένα αντικείμενο της Γεωμηχανικής είναι να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του Θερμοκηπίου. Η Γεωμηχανική έχει ως πατέρα της τον Edward Teller, ο οποίος είναι ο πατέρας της υδρογονοβόμβας. Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60-70, αλλά και πολύ πρόσφατα, στη δεκαετία του ‘90, πρότεινε σε Αμερικανούς προέδρους ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, βομβαρδίζοντας την ατμόσφαιρα με σωματίδια τα οποία θα ανακλούσαν την ηλιακή ακτινοβολία. Έκτοτε άρχισε να αναπτύσσεται αυτός ο κλάδος της επιστήμης της Γεωμηχανικής, που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και όχι μόνο.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, ο Paul Crutzen (είχε πάρει το Νόμπελ χημείας το 1986, ανακαλύπτοντας την τρύπα του όζοντος) πρότεινε κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει με τα chemtrails. Είπε δηλαδή ότι αν εκπέμψουμε σωματίδια στην ατμόσφαιρα, σε αρκετά μεγάλο ύψος, πάνω στα οποία θα πέσει η ηλιακή ακτινοβολία, τότε θα εισέλθει λιγότερη ακτινοβολία στην ατμόσφαιρα και θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Έκανε μάλιστα και έναν ενδιαφέροντα παραλληλισμό με ένα φαινόμενα που παρατηρήθηκε στην έκρηξη του ηφαιστείουPinatubo στις αρχές πις δεκαετίας του ‘90.
Μία ακόμα ενδιαφέρουσα άποψη ανήκει στον υπουργό Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών, τον Steven Chu (επίσης Νομπελίστας), ο οποίος και πρότεινε να βαφτούν οι στέγες των σπιτιών λευκές ιδιαίτερα στις περιοχές της Μεσογείου και στις περιοχές που είναι κοντινότερα στον ισημερινό, ώστε να ανακλάται μεγαλύτερο ποσοστό ηλιακής ενέργειας και να αντιμετωπιστεί τα φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Υπάρχουν λοιπόν διάφορες λύσεις που έχουν προταθεί από τον κλάδο της επιστήμης που ονομάζεται Γεωμηχανική. Αυτές οι λύσεις όμως δεν αντιμετωπίζουν το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας, της αύξησης των εκπομπών λόγω του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά μας δίνουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε προσωρινά τα προβλήματά μας, δίχως να λύνουμε το θέμα. Διότι κανείς από αυτούς δεν στέκεται στα ότι η αύξηση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κάποια στιγμή θα επηρεάσει οπωσδήποτε και το περιβάλλον και την υγεία και ολόκληρα τα οικοσυστήματα.
Γι’ αυτό είμαι ριζικά αντίθετος με τις μεθοδεύσεις αυτές της Γεωμηχανικής. Πιστεύω ότι η επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα και παγκοσμίως πρέπει να πάρει μια πολύ αυστηρά και σοβαρή θέση ενάντια στις λύσεις που προτείνει η Γεωμηχανική, διότι αυτές οι λύσεις είναι προσωρινές και επηρεάζουν αρνητικά τόσο το περιβάλλον όσο και την ανθρώπινη υγεία και τα οικοσυστήματα.
Ξαναγυρίζουμε λίγο στην Ελλάδα και στο θέμα τωνchemtrails. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχουν επικοινωνήσει μαζί σας πολίτες ή συγκεκριμένοι φορείς μεταφέροντας τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες τους για το συγκεκριμένο θέμα.
Έχουν επικοινωνήσει και συνεχίζουν να επικοινωνούν μαζί μου πάρα πολλοί άνθρωποι από όλα την Ελλάδα, σχεδόν από κάθε περιοχή τας χώρας. Οι άνθρωποι αυτοί αναφέρουν πως παρατηρούν αεροψεκασμούς που δεν έχουν καμία σχέση με τους ψεκασμούς που γίνονται πάνω από γεωργικές εκτάσεις. Κάνουν λόγο για πτήσεις πάνω από κατοικημένες περιοχές και μάλιστα πριν από μερικούς πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση στον Βόλο γι’ αυτό ακριβώς το ζήτημα, με τη συμμετοχή πάνω των 300 ατόμων.
Οι περισσότεροι από τους μάρτυρες αναφέρουν ότι μετά την παρατήρηση αυτών των αεροψεκασμών εμφανίζουν πόνους στις κλειδώσεις, έχουν πονοκεφάλους, ζαλάδες, αδιαθεσίες κ.λπ. Θα ήθελα να αναφέρω ένα επίσημα καταγεγραμμένο γεγονός, το οποίο και έλαβε χώρο στις αρχές του 2000 σε μια μικρή πόλη του Καναδά 3.500 κατοίκων που ονομάζεται Espanola. Μετά από κάποιους αεροψεκασμούς που πραγματοποιήθηκαν πάνω από την πόλη, το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού εμφάνισε συμπτώματα από μια παράξενη ίωση-γρίπη. Αμέσως κλήθηκαν οι Αρχές Υγείας του Καναδά. Οι ειδικοί εξέτασαν τους κατοίκους και πράγματι διαπίστωσαν και κατέγραψαν στην έκθεσή τους ότι το 90% των κατοίκων της μικρής αυτής πόλης είχε εμφανίσει συμπτώματα κάποιας παράξενης ίωσης. Ουδέποτε είπαν από πού προήλθε και τι ακριβώς συνέβη.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν εσείς προσωπικά ό κάποιος φορέας που συνδέεται ίσως με την Ένωση Ελλήνων Χημικών σκοπεύει ή έχει τα περιθώρια να προχωρήσει στη δημοσίευση κάποιας επίσημης έκθεσης πάνω σε αυτό το θέμα. Πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο;
Για να κατατεθεί μια τέτοια έκθεση πρέπει να πραγματοποιηθεί από κρατικό φορέα, έτσι ώστε να θεωρηθεί αξιόπιστη. Δεν μπορεί ένας οποιασδήποτε ερευνητής ή ερευνητική ομάδα (όσο αξιόλογοι και αν θεωρούνται) να κάνουν τέτοιου είδους πειράματα κι αυτά να αποκτήσουν αυτόματα το χαρακτήρα του έγκυρου. Πρέπει τουλάχιστον να υπάρχει η συμμετοχή και του κρατικού φορέα.
Εάν και εφόσον λοιπόν κάτι τέτοιο επιτευχθεί, ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί μετά;
Η ερευνητική ομάδα πρέπει να συλλέξει δείγματα, κατά προτίμηση από την ατμόσφαιρα, αμέσως μετά την πτήση τέτοιου είδους αεροσκαφών ψεκασμού. Το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να κάνει και ο κρατικός φορέας. Στη συνέχεια τα δείγματα πρέπει να αναλυθούν εκατέρωθεν και να συγκρίνουν τα αποτελέσματα. Τότε μόνο η συμμετοχή της ερευνητικής ομάδας θα θεωρηθεί αξιόπιστη. Γιατί εάν πάρω π.χ. «εγώ», ανεξάρτητα, δείγματα από το έδαφος, θα πουν ότι αυτός «έβαλε λίγο παραπάνω αλουμίνιο», κάποιος άλλος θα πει «έβαλε λίγο βάριο» κ.ο.κ.
Στις ΗΠΑ διενεργήθηκαν τέτοιες έρευνες από σοβαρά πανεπιστήμια. Πραγματοποίησαν πτήσεις αμέσως μετά την παρατήρηση αεροψεκασμών, συνέλεξαν σε φίλτρα τον αέρα και τη σκόνη και διαπίστωσαν αυξημένη συγκέντρωση αλουμινίου και βαρίου.
Κύριε Κατσαρέ, μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου απαγορεύτηκαν τα χημικά και βιολογικά όπλα που στρέφονταν κατά του ανθρώπου. Θεωρείτε ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο κανόνας αυτός επανεξετάζεται, έστω και με αυτόν τον αθόρυβο και σιωπηλό τρόπο;
Είμαι βέβαιος ότι κανόνας αυτός επανεξετάζεται αθόρυβα και σιωπηλά. Ας μην ξεχνάμε τι έγινε κατά τα διάρκεια και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου και είδαμε τα αποτελέσματα τας χρήσης της ατομικής βόμβας. Επίσης, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου τη χρήση των χημικών και βιολογικών όπλων... Είμαι σίγουρος ότι και τώρα ετοιμάζουν τα όπλα τας μαζικής καταστροφής της επόμενης γενιάς, τα οποία δεν πρόκειται να είναι ούτε πυρηνικά ούτε χημικά ή βιολογικό. Πιστεύω ότι πρόκειται να δούμε όπλα που θα έχουν τα δυνατότατα να αλλάζουν το κλίμα.
Και γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Σκεφτείτε να διεξήγαμε ως χώρα πόλεμο με την Βουλγαρία και να κατορθώναμε επί ένα μήνα να πέφτουν καταρρακτώδεις βροχές εκεί. Θα είχε πλημμυρίσει ολόκληρη η χώρα τους και θα είχαν παραδοθεί Χωρίς να υπάρχει ανάγκη να μεταβούν δικά μας στρατεύματα εκεί. Το ίδιο θα συνέβαινε εάν η μεταβολή του κλίματος αφορούσε μια ξηρασία. Τέτοιου είδους πειράματα αποβλέπουν στην αλλαγή του κλίματος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και τα chemtrails, διότι κατά κάποιον τρόπο σε αυτό αποβλέπουν, δηλαδή στην αλλαγή του κλίματος.
Αξίζει να υπενθυμίσω στους αναγνώστες σας ότι στις ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα στην Αλάσκα έχουν εγκαταστήσει κεραίες που μεταφέρουν μικροκύματα υψηλής και χαμηλής συχνότητας.
Αυτά τα μικροκύματα διασχίζουν την ατμόσφαιρα, ανοίγουν την ιονόσφαιρα, με αποτέλεσμα φορτισμένα σωματίδια να εισέρχονται στη Γη, και έχουν τα δυνατότατα να προκαλέσουν βραχυκυκλώματα σε αυτοκίνητα, σε αεροπλάνα, σε τρένα, σε πλοία κ.ά. Έτσι μια ολόκληρη πόλη ή και χώρα αδρανοποιείται, από τη στιγμή που τα φορτισμένα σωματίδια από την ιονόσφαιρα εισέρχονται στη Γη. Αυτού του είδους τα πειράματα γίνονται στο πλαίσιο του προγράμματος HAARP.
Παρόλο που επίσημα αναφέρεται ότι τα πειράματα αυτά γίνονται για να βελτιωθούν οι επικοινωνίες μεταξύ των υποβρυχίων σε μεγάλο βάθος ή οι επικοινωνίες μέσα στη γη σε βαθιά ορύγματα, κανείς δεν αποκλείει ότι γίνονται και πειράματα έστω για τη μερική μεταβολή του κλίματος. Όμως το άρθρο 6 των Ηνωμένων Εθνών απαγορεύει να γίνονται πειράματα τα οποία αποβλέπουν στην αλλαγή του κλίματος κι αυτός είναι και ο λόγος που γίνονται με κάποια μυστικότατα αυτού του είδους οι προσπάθειες.
Έτσι λοιπόν τα καινούργια όπλα μαζικής καταστροφής που θα δούμε τα επόμενα χρόνια θα είναι όπλα μεταβολής του κλίματος. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί επίσημες εκθέσεις συμβούλων των Αμερικανών προέδρων (όπως του Μπρεζίνσκι), σύμφωνα με τις οποίες προσπαθούν να επηρεάσουν όχι μόνο το κλίμα αλλά ακόμα και την ανθρώπινα συμπεριφορά.
Από το περιοδικό «ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ» - ένθετο της εφημερίδας ‘Ελεύθερος Τύπος’, τεύχος 25, 23 Σεπτεμβρίου 2010.
Πηγή: Πενταπόσταγμα